Piotr Szenknecht

(1657-1721) - wierszopis toruński okresu baroku, autor licznych panegiryków, utworów satyrycznych.

 

Urodził się w Toruniu w rodzinie średniozamożnego kupca; jak większość torunian tego okresu był wyznania luterańskiego. Uczęszczał do Gimnazjum Akademickiego. Czasowo związany był z niektórymi polskimi rodzinami magnackimi oraz dworem królewskim w Warszawie, gdzie uzyskał tytuł sekretarza królewskiego. W końcu XVII w. był burmistrzem podtoruńskiej Brodnicy, jednak w związku z wojną północną na pocz. XVIII w. powrócił do Torunia. Odtąd trudnił się pisaniem panegiryków, wydawaniem kalendarzy oraz rozsyłaniem na dwory magnackie tzw. gazetek pisanych.
Znany był także jako autor satyr antyfeministycznych, jako wróg i moralista "dam modnych" (był to z resztą jeden z najbardziej ulubionych tematów moralistów, kaznodziejów, satyryków staropolskich, z głośną "Żoną modną" Krasickiego na czele). Jego autorstwa są m.in. satyry: "Statek modnej żony" (1712), "Na tryumf dam" (1712), "Dama Modna" (1710), "Płaszczyk niedostroionej damie" (1712).
Stosunkowo obfita, jednak nie w pełni zachowana spuścizna pisarska Szenknechta miała przede wszystkim charakter okolicznościowy, panegiryczny (w okresie baroku pełen bogatej stylistyki panegiryk był ważnym i charakterystycznym elementem każdej dziedziny życia patrycjatu wielkich miast i szlachty). Wyjątkowość tego autora to też fakt, że reprezentował on typ domorosłego twórcy i wywodzącego się z kręgu mieszczaństwa.
Pochowany został w Kościele Mariackim.

 

Piotr Szenknecht: "Rytm Lyea"
Rzuca swe wały morze burzliwe
Ogień pod niebo wznosi płomienie
Wzruszą powietrze grzmoty straszliwe
Wiatry sprawują ziemię trzęsienie
Lecz tych impety nie długo trwaią
Furije zaś złych żon nie ustają.