Bractwo Kupieckie

Bractwo Kupieckie powstało najprawdopodobniej przed 1300 rokiem lub w tymże roku. Skupiało wielkich kupców, głównie sukiennych osiedlających się w Toruniu już w końcu XIII wieku, a także kupców zbożowych, czyli elitę ówczesnego patrycjatu toruńskiego. Było więc zamożnym, liczącym się i wpływowym w Toruniu stowarzyszeniem. Niektórzy badacze wiążą je z początkami Dworu Artusa, jako że bractwo to - podobnie jak Bractwo św. Jerzego - kultywowało zachodnioeuropejskie tradycje turniejów arturiańskich i ideałów rycerskich (zobacz: Idea i tradycja arturiańska w Toruniu); należało więc do grupy stowarzyszeń arturiańskich.

 

W średniowieczu siedzibą Bractwa była kamienica przy ul. Żeglarskiej 5, gdzie zachowały się ścienne malowidła z końca XIV w., zdobiące salę reprezentacyjną. Dominuje tu tematyka maryjna, stąd przypuszczenie, że Maria mogła być patronką bractwo. Jednak jest też malowidło przedstawiające św. Jerzego na koniu włócznią zabijającego smoka. Św. Jerzy uważany był w Europie średniowiecznej powszechnie za wzór cnót rycerskich, stąd wynika, że Bractwo to również kultywowało idee i etos rycerski, podobnie jak członkowie wspomnianego Bractwa św. Jerzego.

 

Jako stowarzyszenie odnoszące się do idei i fascynacji arturiańskiej, współtworzące ten krąg ideologiczny, Bractwo Kupieckie wchodziło w skład Dworu Artusa. W 1385 r. sfinansowało wykonanie sklepień w budowanym właśnie gmachu artusowym przy Rynku Staromiejskim.