Obraz Matki Boskiej Podgórskiej
W północnej kaplicy kościoła św. Piotra i Pawła w Toruniu-Podgórzu znajduje się barokowy obraz Matki Bożej Podgórskiej Niepokalanie Poczętej. Obraz pochodzi z 1795 r., a w 2015 r. został koronowany. Odtąd kościół stanowi sanktuarium Matki Bożej Podgórskiej Niepokalanej Królowej Rodzin. Szczególne łaski otrzymują tutaj rodziny modlące się o wiarę, miłość i zgodę, jak również małżonkowie modlący się o dar potomstwa.
Ołtarz w kaplicy jest szeroki i bardzo wysoki, nastawa wypełnia prawie całą tylną ścianę. Pośrodku, w otoczeniu kanelowanych kolumn zakończonych kompozytowymi kapitelami znajduje się duży obraz Niepokalanej autorstwa Kazimierza Łukaszewicza. Nie znamy daty jego urodzenia, wiadomo, że pochodził z Włocławka, a w Toruniu uczył się u malarza Johanna Georga Petri (zm. 1772 r.).
Otaczają go ozdobne i szerokie snycerskie ramy zwieńczone rokokowym kartuszem z napisem sławiącym Maryję: MACULA NON EST IN TE. Po bokach ołtarza, przed kolumnami stoją figury aniołów, one również trzymają kartusze z inskrypcjami: PULCHRA UT LUNA oraz ELECTA UT SOL. W zwieńczeniu znajduje się drugi obraz - prezentacja rodowodu Maryi - tzw. ARBOR VIRGINIS ujęty w piękne, bogato zdobione ramy, nawiązujące do ram z obrazu Maryi Niepokalanej. Na gzymsie stoją małe putta oraz ozdobne wazony z kwiatami. Obrazy są późniejsze niż nastawa ołtarzowa, pochodzą z końca XVIII w.
Obraz główny przedstawia Maryję trzymającą Dzieciątko Jezus. Matka Boża jest piękna, pełna gracji, ma łagodną twarz, opuszczone powieki. Odziana jest w długą czerwoną suknię, ma chustę na włosach, pod którą wstążka - przepaska na włosach, błękitny płaszcz; na bosych stopach ma sandały. Głowę Maryi otacza jasność i wieniec z dwunastu gwiazd. Obraz ten przywołuje słowa Apokalipsy: „Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu". Z ramienia, tuż za główką Dzieciątka spływa płaszcz Maryi, który oplata Ją jedną połą, a drugą powiewa z boku. Stopy Matki Bożej spoczywają na ziemskim globie, prawa przygniata łeb węża - smoka z wywieszonym jęzorem, czyli szatana. Przed wężem widnieje zerwane jabłko - symbol grzechu pierworodnego. Za stopami, co jest nietypowym rodzajem przedstawienia, namalowano księżyc, z „rogami" opuszczonymi (zwykle przedstawiany był zgodnie z tekstem biblijnym, pod stopami), „bo z góry oświetla go słoneczna światłość Niewiasty Apokaliptycznej - Marii".
Dzieciątko z obrazu, jasnowłose, nagie, przewiązane nieznacznie perizonium spogląda uważnie, z ukosa, jest poważne. W lewej ręce trzyma ozdobny krzyż, długim jego drzewcem godzi w oko smoka - węża.
W tle postaci Marii i Dzieciątka przedstawiono grupy aniołów i putt rozmieszczonych wśród obłoków. U dołu obrazu, po jego prawej stronie, jeden z aniołów wskazuje dłonią pokonanego smoka. Anioły - ten „dwór niebieski", „Boży posłańcy" - to odbicie potęgi Najwyższego.
Dzieciątko z obrazu, jasnowłose, nagie, przewiązane nieznacznie perizonium spogląda uważnie, z ukosa, jest poważne. W lewej ręce trzyma ozdobny krzyż, długim jego drzewcem godzi w oko smoka - węża.
W tle postaci Marii i Dzieciątka przedstawiono grupy aniołów i putt rozmieszczonych wśród obłoków. U dołu obrazu, po jego prawej stronie, jeden z aniołów wskazuje dłonią pokonanego smoka. Anioły - ten „dwór niebieski", „Boży posłańcy" - to odbicie potęgi Najwyższego.
Ideę Niepokalanego Poczęcia wyraża również obraz górny z ołtarza NMP. Przedstawia klęczące postacie św. Joachima i św. Anny, rodziców Matki Bożej. Z ich piersi wyrastają dwie łodygi, które splatają się w jedną, zakończoną kwiatem lilii, a w nim znajduje się mała postać Marii. Maryja - dziecko w błękitnej sukni, z wiankiem kwiatków na głowie otoczona jest aniołami.
