Kamienica ul. Małe Garbary 7

 

Kamienica manierystyczna z ok. 1640 r., wzniesiona na gotyckich murach piwnicznych (znajdujących się tylko pod przednim traktem) z XV w. Budynek duży, 4-osiowy, jeden z najlepszych przykładów kamienicy manierystycznej północnoeuropejskiej w formie niderlandzkiej.

 

Uwagę zwraca niezbyt typowa, bo ciemna fasada, zwieńczona rozbudowanym szczytem z ornamentem ogonowym, zastępującym zanikający ornament okuciowy; szczyt zwieńczony w formie korony królewskiej, charakterystycznej dla współczesnej dynastii Wazów w XVII wieku.
Od czasu powstania kamienica w całości służyła jako budynek mieszkalny.

 

Posiada charakterystyczny dla miast północnoeuropejskich układ wnętrza z podziałem na trakt przedni i tylny. Dużą wartością są polichromie stropowe.
Obecny układ wnętrza kamienicy jest przywrócony do stanu z XVIII w. Na parterze w trakcie przednim znajduje się charakterystyczna wysoka sień, z jej boku wbudowana podwieszana izdebka, a za nią w narożniku ciemna kuchnia. W przeciwnym narożniku sieni znajdują się schody na górne kondygnacje i do piwnicy. Nad sienią znajduje się dobrze zachowany XVII-wieczny strop, wykonany z surowego, niemalowanego drewna. W XVIII w. poszerzono sień o izbę boczną, a jej strop podbito deskami i pomalowano je w ugwieżdżone niebo - złote gwiazdki na niebieskim tle.

 

 

W tylnej części parteru znajdowała się izba mieszkalna i dość szeroki korytarz, którym wychodziło się na podwórze. Nad izbą tylną zachował się oryginalny, XVII-wieczny strop brusowy, czyli belka przy belce szerokości 20-25 cm, złączone między sobą kołkami. Belki zostały ozdobione dekoracją malarską charakterystyczną dla połowy XVII w. - ornamentami kwiatowymi i zwierzęcymi na niebieskim tle.

Na pierwszym i drugim piętrze kamienica ma identyczny układ pomieszczeń: po 4 izby, do których wchodzi się z traktu środkowego.
Strych pełnił funkcję gospodarczą, choć w poł. XVII wieku zdarzały się już strychy mieszkalne.

 

 

W izbach frontowych pierwszego piętra znajdują się ozdobne stropy belkowo-wsuwkowe pokryte malowidłami. Do naszych czasów zachowała się warstwa rokokowa, z okresu po poł. XVIII w.

W tym samym czasie kamienica była przebudowywana w duchu ówczesnych czasów - m.in. wymieniono drzwi we wnętrzu oraz schody, których słupki i balaski otrzymały miękką, rokokową linię.

 

 

Izby na drugim piętrze miały strop z surowego drewna, ale ponieważ do naszych czasów został bardzo zniszczony, nie został wyeksponowany po remoncie.
Także schody prowadzące na piętro są nowe, spełniające współczesne wymogi konstrukcyjne i przeciwpożarowe. Nawiązują jednak układem i poręczą do schodów XVIII-wiecznych.
 
Obecnie w kamienicy mieści się hotel. W 2000 roku kamienica otrzymała tytuł Obiekt Roku w kategorii rewaloryzacja i adaptacja budynków zabytkowych.