Krucyfiks relikwiarzowy

Figura ukrzyżowanego Chrystusa reprezentuje charakterystyczne dla XIV w. upodobanie do tzw. mistycznych ukrzyżowań typu nadreńskiego, popularnych w całej Europie.

 

Jest dziełem wysokiej klasy artystycznej, powstałym w latach ok. 1360-1380.

Gotycki krucyfiks relikwiarzowy obecnie umieszczony jest w barokowym ołtarzu przy pierwszym filarze nawy północnej w kościele Świętojańskim. Oryginalnie natomiast znajdował się w sąsiedniej kaplicy Krzyża św.

Pierwotnie figura rozpięta była na tzw. krzyżu widlastym (ob. niezachowanym).

 

W tylnej części tułowiu Chrystusa znajduje się wydrążony, zamykany otwór, w którym mogły być umieszczone relikwie. Kolejny zamykany otwór znajduje się w szczycie głowy, jest pomalowany na czerwono; służył podczas obrzędów Wielkiego Tygodnia do przechowywania konsekrowanej Hostii.

 

Głowa Ukrzyżowanego jest opuszczona, ręce wychudzone, ciało z oznakami silnego wyniszczenia. Artysta uwidocznił też fałdy skóry nad ranami  od gwoździ i nogi silnie podkurczone w dramatycznym bólu.