Johann Christian Bierpfaff
(ok. 1600 - ok. 1680) - jeden z najwybitniejszych barokowych złotników w Polsce. Nadworny złotnik królewski królów W. Autor plakiet figuralnych na sarkofagach w grobach królewskich na Wawelu (m.in. króla Władysława IV i królowej Cecylii Renaty - oba przed 1648). Wykonał figury do ołtarza Matki Boskiej Częstochowskiej na Jasnej Górze. Wykonywał także monstrancje i kielichy dla kościołów.
Urodził się w Dithmarschen, zachodniej części Holsztynu. W 1623 r. po raz pierwszy przebywał w Toruniu odbywając wędrówkę czeladniczą. Od połowy lat 40. XVII w. pracował na dworze królewskim jako złotnik nadworny, początkowo w Krakowie, później w Warszawie. Prowadząc pracownię nadworną wykonał m.in. trumny pochówkowe członków rodziny królewskiej Wazów w podziemiach katedry wawelskiej oraz figury świętych, aniołów i ornamenty dla ołtarza kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej na Jasnej Górze.
Jednak ok. 1650 r. osiadł w Toruniu, gdzie otworzył warsztat, a w 1653 r. został wpisany na listę toruńskich mistrzów cechowych.
Jako serwitor królewski korzystał przy tym z szeregu przywilejów w prowadzeniu działalności. Cech toruński zwolnił go z wykonania pracy mistrzowskiej. Nie musiał także ubiegać się o obywatelstwo miasta (niezbędne jako element prawa wykonywania zawodu).
Tutaj powstały jego kolejne wybitne dzieła, m.in. kielich dla katedry fromborskiej (po 1655 r.).
Z okresu pobytu w Toruniu zachowało się szereg dzieł świeckich, przede wszystkim okazałe, zdobione plastycznym reliefem i grawerunkiem kufle i kubki z bogatą dekoracją figuralno-ornamentalną.
W dziełach Bierpfaffa dostrzec można zarówno znakomite opanowanie warsztatu, biegłość technik złotniczych, jak i szeroką znajomość aktualnej mody, stylistyki i ornamentyki wyrobów. Jego dzieła prezentują styl manierystyczny, w którym z biegiem lat do głosu dochodzą stopniowo cechy barokowe.
W latach 50. XVII w. opracował on wzornik dla złotników opatrzony łacińskim tytułem Libellus novus elementorum Latinorum cum aeneis picturis usui aurifabrorum inservientib. Dzieło to, rytowane w Hamburgu przez gdańszczanina Jeremiasza Falcka zawiera litery alfabetu zbudowane z obfitych zwojów ornamentu małżowinowego, w który wpleciono główki puttów, teatralne maski, stwory morskie i fantastyczne bestie (gryfy, smoki i itp.). Swoją pracę artysta zadedykował wieloletniemu przyjacielowi – Andrzejowi Mackensenowi I.
Artysta zmarł w 1675 r. w Toruniu. W czasie swojej długiej jak na złotnika, trwającej ponad pół wieku, działalności Bierpfaff stworzył nie tylko wybitne dzieła sztuki ale też wykształcił i odcisną piętno na wielu mistrzach młodszego pokolenia. Wśród nich do najważniejszych należy Nicolaus Bröllmann, jeden z najciekawszych złotników toruńskich końca XVII w.
