Kamienica Pod Złotym Koziorożcem
Lokalizacja
Kamienica pochodzi z okresu średniowiecza, jednak znana jest jej forma barokowo-rokokowa z ok. XVII-XVIII w., tj. z czasu jej świetności. Kamienica posiadała charakterystyczny szczyt ze ślimacznicami, zwieńczony figurą alegoryczną - charakterystycznym dla Torunia tego okresu elementem. Narożniki kamienicy posiadały boniowanie.Później, w końcu XIX w. kamienica została destrukcyjnie przebudowana na wielomieszkaniową - została m.in. pozbawiona szczytu, otrzymała płaski dach i nową elewację, którą na pocz. XX w. wyposażono w elementy secesyjne. W ten sposób prezentowała się np. przed 1920 r. oraz w 1940 r. Po II wojnie światowej (w latach 60.) natomiast elewacja jej została uproszczona znowu i pozbawiona jakichkolwiek elementów dekoracyjnych. W takim stanie trwa do dziś.
W 2021 r. na elewacji bocznej (od ul. Chełmińskiej) pojawiły się nowe smukłe motywy dekoracyjne nawiązujące do tych z pocz. XX w. i tym samym powstał wygląd nowy, jakiego jeszcze dom ten nie miał nigdy.
W poł. XVIII w. mieściła się tu gospoda Pod Złotym Koziorożcem.
Po lewej: kamienica Pod Złotym Koziorożcem przedstawiona fragmentarycznie po lewej stronie gwaszu (Theodor Radtke, 1. poł. XIX w.)
Po prawej to samo miejsc na fotografii z jesieni 2021 r.
Pierwsza od prawej to dawna kamienica Pod Złotym Koziorożcem prezentuje się w wyglądzie po przebudowie w końcu XIX w., pozbawiającej jej barokowego szczytu oraz zmieniającej historyczny układ wnętrza.
Ponownie fasada kamiency została przekształcona - uproszczona i pozbawiona ozdób - w poł. lat 60. XX w.
Ulica Chełmińska i narożna dawna kamienica Pod Złotym Koziorożcem, prezentująca się w wyglądzie po przebudowie w końcu XIX w., pozbawiającej jej barokowego szczytu oraz zmieniającej historyczny układ wnętrza.
Ponownie fasada kamiency została przekształcona - uproszczona i pozbawiona ozdób później - w poł. lat 60. XX w.
Ponownie fasada kamiency została przekształcona - uproszczona i pozbawiona ozdób później - w poł. lat 60. XX w.
