Kamienice ul. Szewska 15, 17, 19, 21, 23

Pięć kolejnych sąsiadujących wzajemnie kamienic w południowej pierzei ul. Szewskiej reprezentuje taki sam typ wąskiej i wysokiej gotyckiej kamienicy rzemieślniczej z jednoprzestrzennymi kondygnacjami. Wszystkie te budynki są w ustawieniu kalenicowym, są trójkondygnacyjne, trójosiowe i przykryte wysokimi dachami. Powstały jednocześnie wg jednego planu. W zachowanych oryginalnych średniowiecznych więźbach dachowych znajdują się wiązary kolejno oznaczone znakami ciesielskimi.

W całym okresie przedrozbiorowym domy te były w użytkowaniu lub w posiadaniu szewców, także rękawiczników, kuśnierzy, nożowników.
Parter zajęty był przez warsztat i lokal handlowy, I piętro były mieszkalne (majster z rodziną i czeladnicy), II piętro i dwie kondygnacje poddasza magazynowe. W czasach nowożytnych funkcja mieszkalna objęła też II piętro i wnętrze podzielono na dwa trakty.

Elewacje frontowe były modernizowane w baroku i zmieniane w XIX w. W przeciwieństwie do większości innych kamienic toruńskich, te w tym czasie nie uległy przekształceniom wewnątrz i mają zachowane pierwotnie stropy gotyckie.

W XIX w. dobudowano oficyny tylne zajmujące całą powierzchnię niewielkiego podwórza i umieszczono w nich schody na wyższe kondygnacje.
 
Działki, na których znajdują się te kamienice, są płytkie, niewielkie, niemal w całości zajęte przez budynek, z bardzo małym podwórzem; kamienice takie nazywano budami, w przeciwieństwie do właściwych kamienic, które posiadały obszerne podwórza.
 
Fasady kamienic zachowały znaczne części gotyckie (profilowane ceglane blendy) oraz kamienne wsporniki powyżej parteru, na których opierano daszek nad niewielkim przedprożem.

Parterowe części elewacji posiadały dwie kamienne kolumny o przekroju kwadratu, na których opierały się wewnętrzne krawędzie łuków odciążających nad bocznymi otworami okiennymi. Wejście do kamienic znajdowało się pośrodku - pomiędzy tymi dwiema kolumnami. Dziś tylko kamienica nr 17 posiada bliski oryginałowi taki układ.