Skaut spłonął...
W nocy z piątku na sobotę (2/3 grudnia 2022 r.) spłonęła zabytkowa willa "Skaut". Kolejna w stylu zakopiańskim, w Zakopanem. Niedawno starostwo tatrzańskie odrzuciło wniosek nowego właściciela o rozbiórkę budynku w celu zbudowania na tym miejscu sześciu domów jednorodzinnych na sprzedaż.
Willa Skaut nad potokiem Bystra to jeden z najciekawszych zabytków Zakopanego, pochodzący z 1910 r. Zaprojektowana została przez Tymona Niesiołowskiego. I właśnie ta postać łączy Zakopane z Toruniem w tej kwestii.
Budynek przyciągał uwagę swoim ekstrawaganckim wyglądem. Zwracała uwagę artystycznie wykonana weranda, a także dekoracyjne umeblowanie w postaci drewnianego żyrandola czy obudowy drzwi.
Tymon Niesiołowski, który od 1945 r. do śmierci w 1965 r. mieszkał, pracował i tworzył w Toruniu (gdzie był profesorem na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika), osiadł w latach 1905-1926 w Zakopanem. Tutaj wszedł w krąg artystyczno-intelektualnej elity; utrzymywał bliskie kontakty m.in. z Janem Kasprowiczem, Stefanem Żeromskim, Stanisławem i Stanisławem Ignacym Witkiewiczami, Kazimierzem Przerwą-Tetmajerem, Władysławem Orkanem, Tadeuszem Micińskim i Karolem Szymanowskim.
Obok twórczości malarskiej Niesiołowski zajmował się również twórczością graficzną, a takie rzeźbi. W okresie zakopiańskim projektował kilimy do pracowni „Kilim", wykonywał również projekty architektoniczne, projekty do witraży i projekty wytworów rzemiosła artystycznego. Był członkiem Towarzystwa Sztuka Podhalańska. W latach 1917-1922 także członkiem awangardowej grupy Ekspresjoniści polscy (przemianowanej w 1919 r. na Formiści). W 1919 r. objął stanowisko profesora w Wolnej Szkole Sztuk Pięknych utworzonej w Zakopanem. W 1922 r. związał się ze Stowarzyszeniem Polskich Artystów Plastyków Rytm. Uczestniczył ponadto w wystawach ugrupowań Awangarda (Kraków 1930) i Nowa generacja (Lwów 1932). W 1926 r. przeniósł się do Wilna, gdzie objął stanowisko dyrektora Szkoły Rzemiosł Artystycznych; wstąpił też do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. Od 1928 r. nauczał malarstwa oraz projektowania tkanin i plakatów na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. Otrzymał liczne wyróżnienia i nagrody.
Obok twórczości malarskiej Niesiołowski zajmował się również twórczością graficzną, a takie rzeźbi. W okresie zakopiańskim projektował kilimy do pracowni „Kilim", wykonywał również projekty architektoniczne, projekty do witraży i projekty wytworów rzemiosła artystycznego. Był członkiem Towarzystwa Sztuka Podhalańska. W latach 1917-1922 także członkiem awangardowej grupy Ekspresjoniści polscy (przemianowanej w 1919 r. na Formiści). W 1919 r. objął stanowisko profesora w Wolnej Szkole Sztuk Pięknych utworzonej w Zakopanem. W 1922 r. związał się ze Stowarzyszeniem Polskich Artystów Plastyków Rytm. Uczestniczył ponadto w wystawach ugrupowań Awangarda (Kraków 1930) i Nowa generacja (Lwów 1932). W 1926 r. przeniósł się do Wilna, gdzie objął stanowisko dyrektora Szkoły Rzemiosł Artystycznych; wstąpił też do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. Od 1928 r. nauczał malarstwa oraz projektowania tkanin i plakatów na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego. Otrzymał liczne wyróżnienia i nagrody.
