Collegium Maximum UMK (dawny Bank Rzeszy)
Lokalizacja
Okazały neomanierystyczny budynek został zbudowany w 1905-1906 roku na miejscu zniwelowanej zachodniej średniowiecznej fosy Starego Miasta, z przeznaczeniem na siedzibę banku - oddziału Banku Rzeszy Niemieckiej (Reichsbank). W tym celu zastosowano specjalne rozwiązania wnętrz: główne pomieszczenia bankowe (sala operacyjna, skarbiec, gabinety) na parterze, a pomieszczenia mieszkalne dla dyrektorów i głównego kasjera na 1. i 2. piętrze.
Monumentalna i dostojna forma architektoniczna budynku ma sprawiać wrażenie stabilności i bezpieczeństwa instytucji bankowej. Gmach zbudowano w stylu manieryzmu niderlandzkiego, określanego wtedy jako "niemiecki neorenesans", który obok neogotyku stał się narodowym stylem niemieckim. Najbardziej reprezentacyjną i ozdobną fasadą tego wolnostojącego budynku jest elewacja południowa - główna z dekoracyjnym założeniem portalowym oraz bogato zdobionym szczytem, flankowanym dwiema wieżyczkami.
W 1939 r. w bankowym skarbcu zostały zdeponowane pamiątki, dokumenty i kosztowności (m.in. puchary, zabytkowa broń wysadzana drogimi kamieniami, szable, ozdobne łańcuchy) toruńskiego Bractwa Kurkowego, w tym min. dary, jakie bractwo otrzymywało od królów polskich. Niestety bezcenny depozyt przepadł w 1945 r.
Z materiałów znajdujących się w Archiwum Państwowym w Toruniu wynika, że już po wyzwoleniu miasta zaginął ten skarb złożony ze złotych i srebrnych pucharów, orderów i łańcuchów, wśród których nich jeden był szczególny - zrobiony ze złota, podarowany toruńskim braciom przez króla Jana III Sobieskiego. W inwentaryzacji z 1938 r. wartość skarbu brackiego wyceniono na około 2 miliony złotych.
Oprócz bezcennej wartości materialnej miał on znaczną wartość historyczną.
Funkcje bankowe budynek pełnił nieprzerwanie do 2003 r. (jako siedziba Narodowego Banku Polskiego), kiedy został przekazany Uniwersytetowi Mikołaja Kopernika (Collegium Maximum UMK będące siedzibą Muzeum Uniwersyteckiego).
Monumentalna i dostojna forma architektoniczna budynku ma sprawiać wrażenie stabilności i bezpieczeństwa instytucji bankowej. Gmach zbudowano w stylu manieryzmu niderlandzkiego, określanego wtedy jako "niemiecki neorenesans", który obok neogotyku stał się narodowym stylem niemieckim. Najbardziej reprezentacyjną i ozdobną fasadą tego wolnostojącego budynku jest elewacja południowa - główna z dekoracyjnym założeniem portalowym oraz bogato zdobionym szczytem, flankowanym dwiema wieżyczkami.
W 1939 r. w bankowym skarbcu zostały zdeponowane pamiątki, dokumenty i kosztowności (m.in. puchary, zabytkowa broń wysadzana drogimi kamieniami, szable, ozdobne łańcuchy) toruńskiego Bractwa Kurkowego, w tym min. dary, jakie bractwo otrzymywało od królów polskich. Niestety bezcenny depozyt przepadł w 1945 r.
Z materiałów znajdujących się w Archiwum Państwowym w Toruniu wynika, że już po wyzwoleniu miasta zaginął ten skarb złożony ze złotych i srebrnych pucharów, orderów i łańcuchów, wśród których nich jeden był szczególny - zrobiony ze złota, podarowany toruńskim braciom przez króla Jana III Sobieskiego. W inwentaryzacji z 1938 r. wartość skarbu brackiego wyceniono na około 2 miliony złotych.
Oprócz bezcennej wartości materialnej miał on znaczną wartość historyczną.
Funkcje bankowe budynek pełnił nieprzerwanie do 2003 r. (jako siedziba Narodowego Banku Polskiego), kiedy został przekazany Uniwersytetowi Mikołaja Kopernika (Collegium Maximum UMK będące siedzibą Muzeum Uniwersyteckiego).
