Relikwie bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego

Od 2001 r. toruński kościół Mariacki pełni też rolę sanktuarium bł. ks. Wincentego Frelichowskiego (1913-1945), patrona harcerstwa polskiego, zmarłego w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Dachau 2 miesiące przed wyzwoleniem.

 

Wyświęcony w 1937 r. ks. Wincenty Frelichowski od 1 lipca 1938 r. był wikariuszem w kościele Mariackim w Toruniu. Dał się poznać jako wzorowy kapłan, opiekun chorych, przyjaciel dzieci i młodzieży, organizator prasy kościelnej i działacz misyjny. Jednocześnie pełnił funkcję kapelana Pomorskiej Chorągwi Harcerzy ZHP w Toruniu (sam był harcerzem od 1927 r.). Działał w Kierownictwie Wydziału Starszoharcerskiego chorągwi, był redaktorem biuletynu „Zew Starszoharcerski”. W przededniu wybuchu II wojny światowej uczestniczył w Pogotowiu Harcerek i Harcerzy.

 

11 września 1939 r. został aresztowany na 2 dni przez Gestapo po raz pierwszy. Natomiast 18 października tegoż roku wraz z ok. 700 innymi przedstawicielami inteligencji toruńskiej został ponownie aresztowany i osadzony w przejściowym areszcie urządzonym w Forcie VII dawnej Twierdzy Toruń. Następnie w styczniu 1940 r. przewieziono go najpierw do obozu przejściowego w Nowym Porcie w Gdańsku, potem do Stutthof, skąd 10 kwietnia przetransportowano do Sachsenhausen. W grudniu 1940 r. zaczął swój ostatni okres martyrologii w obozie koncentracyjnym w Dachau. Tam zmarł w wieku 32 lat w opinii świętości, 23 lutego 1945 r., ofiarowując swe życie dla niesienia pomocy współwięźniom chorym na tyfus plamisty. Zanim jednak spalono jego ciało w krematorium, na prośbę obozowych kolegów i przyjaciół student medycyny Stanisła Bieńka uciął jego palce, by mogły stanowić relikwie oraz zdjął z twarzy gipsową pośmiertną maskę.

 

W 40. rocznicę śmierci w południowej nawie kościoła Mariackiego umieszczono relikwie ks. Frelichowskiego (relikwiarz na fotografii obok).

7 czerwca 1999 r. papież Jan Paweł II w czasie swej wizyty w Toruniu dokonał jego beatyfikacji.