Modlitwa w Ogrójcu i Niesienie Krzyża
Ścienne malowidło pasyjne z ok. 1400 r. zostało odsłonięte w 2008 r. w związku z renowacją renesansowego epitafium Neisserów. Znajduje się w zachodniej części nawy południowej franciszkańskiego kościoła Mariackiego, a zasłonięte zostało w 1594 r. wykonanym wtedy owym epitafium.
Przedstawia w prostym i symultanicznym ujęciu dwie sceny: modlitwy Chrystusa w Ogrójcu oraz scenę Niesienia Krzyża.
Przedstawia w prostym i symultanicznym ujęciu dwie sceny: modlitwy Chrystusa w Ogrójcu oraz scenę Niesienia Krzyża.
Temat Modlitwy w Ogrójcu w sztuce na obszarze państwa krzyżackiego stawał się popularny około 1400 r. Przedstawienie to jest zatem jednym z pierwszych, jakie powstały na tym obszarze.
Połączenie na jednym przedstawieniu dwóch scen jest oczywiście wyrazem kultu Męki Pańskiej, zarazem świadectwem duchowości franciszkańskiej, a jednocześnie pokazuje wiernym model doskonałej realizacji drogi do zbawienia.
Nie jest znany fundator malowidła, jednak najpewniej było to dzieło wotywne, powstałe z inicjatywy i dla przedstawiciela patrycjatu toruńskiego, umieszczone w zaaranżowanej kaplicy posiadającej własne krzyże konsekracyjne.
Połączenie na jednym przedstawieniu dwóch scen jest oczywiście wyrazem kultu Męki Pańskiej, zarazem świadectwem duchowości franciszkańskiej, a jednocześnie pokazuje wiernym model doskonałej realizacji drogi do zbawienia.
Nie jest znany fundator malowidła, jednak najpewniej było to dzieło wotywne, powstałe z inicjatywy i dla przedstawiciela patrycjatu toruńskiego, umieszczone w zaaranżowanej kaplicy posiadającej własne krzyże konsekracyjne.
Na dolnej bordiurze malowidła zachował się fragment łacińskiego tekstu inwokacji modlitewnej Miserere nostri, Domine, miserere nostri (Zmiłuj się nad nami Panie, zmiłuj się nad nami). Nie jest już natomiast czytelny napis na banderoli wychodzącej z ust Chrystusa.
