Ulica Szewska

Ulica znajduje się na Starym Mieście, prowadzi z północno-wschodniego narożnika Rynku Staromiejskiego w kierunku Nowego Miasta. Do 1878 r. zamknięta była staromiejską Bramą Więzienną (Paulerską), która dalej przez murowany most prowadziła na teren Nowego Miasta. Resztki tego mostu tkwią pod brukiem uliczki noszącej dziś nazwę Most Pauliński.

 

   

Po lewej: wschodnie zamknięcie ulicy Szewskiej przed 1878 r., po prawej: w 2021 r.

Charakter nazwy ulicy nie uległ zmianie od średniowiecza, kiedy to znajdowały się tu warsztaty szewskie. Pierwotnie używano nazwy Schugasse (Szewska), a od pocz. XVI w. najczęściej Schustergasse (Szewców).

Wąska ul. Szewska, mimo znacznych zmian w architekturze, dobrze zachowała swój średniowieczny nastrój. 
Pierzeję południową tworzy rząd gotyckich XV-wiecznych kamienic rzemieślników szewskich (zobacz: Kamienice ul. Szewska 15, 17, 19, 21, 23), zbudowanych wg jednego planu. Wszystkie są trójkondygnacyjne, trójosiowe i przykryte wysokimi dachami. Partery przebudowane w XIX w. posiadają charakterystyczną dla tego wieku stolarkę drzwi i okien. Domy te to tzw budy - zbudowane na płytkich działkach, bez zaplecza, bez podwórza. Chociaż juz od średniowiecza w większości zamieszkiwali tu szewcy, to właścicielami domów-bud byli przeważnie kupcy. Dopiero od poł. XVI w. właścicielami sprzedawanych domów stawali się szewcy. Ale byli też tu piwowarzy, krawcy.