Sukiennice: Dawny Toruń - Historia i Rzemiosło artystyczne 1233-1793

Eksponaty prezentowane tu obecnie w ramach wystawy stałej pt. "Dawny Toruń - Historia i Rzemiosło artystyczne 1233-1793" ukazują dzieje Torunia w latach 1233-1793. Znajdują się tu m.in.: kopie dokumentów lokacyjnych, dwie XVIII-wieczne panoramy Torunia oraz wyroby rzemiosła i codziennego użytku z XIV, XV i XVI wieku, snycerka i pamiątki cechowe (wywieszki, chorągiewki, skrzynie, formy piernikowe, ceramika, tkaniny, intarsje).
Eksponaty prezentujące wyroby toruńskiego rzemiosła artystycznego i codziennego z czasów największej świetności miasta, kiedy to w XVII w. działały w Toruniu aż 53 korporacje cechowe, skupiacjące aż ok. 700 specjalności. W tym względzie porównywalnymi do Torunia ośrodkami były tylko Gdańsk i Kraków.

 

Prezentowane przedmioty świadczą o wyjątkowej randze Torunia będącego centrum wielkiego handlu oraz rzemiosła od okresu jego założenia po wiek XVIII.

 

Integralną częścią wystawy Dawny Toruń jest ekspozycja „Sztuki sakralnej nowożytnego Torunia”, znajdująca się na pierwszym piętrze Ratusza w sali dawnej Kancelarii.

 

Sukiennice dawniej były miejscem zajmowanym przez kupców. Ta hala handlowa (albo dom kupiecki) z kramami, w których handlowano suknem, w najstarszej formie powstały w 1259 r. na podstawie przywileju Gerharda von Hirzberg, zastępcy krzyżackiego mistrza krajowego pruskiego. Podobnie jak w innych tego typu budowlach w europejskich miastach handlowych, również w Starym Mieście Toruniu była to wielka hala, najpewniej z drewnianym stropem wspartym na rzędzie słupów. "Najpewniej", bo budynek ten w 1391 r. (formalnie w 1393 r.) został zastąpiony zachodnim skrzydłem do dziś istniejącego Ratusza Staromiejskiego, które to skrzydło na parterze nadal mieściło sukiennice.

Hala ta kryta jest zdobnym sklepieniem żebrowym o układzie przeskokowym. Poza sukiennikami swoje stoiska mieli tu pasamonicy, iglarze, a kramy dostępne od strony dziedzińca ratuszowego płóciennicy, garncarze, mydlarze i również sukiennicy.