Vera Icon

 

Gotyckie malowidło wizerunku św. Weroniki z chustą z odbiciem twarzy Chrystusa znajduje się wysoko na ścianie wschodniej nawy południowej toruńskiej Katedry Świętojańskiej. Zostało wykonane w latach ok. 1450-1475 r.

Wizerunek ten nawiązuje do legendarnej Weroniki, która spotykając Chrystusa na Drodze Krzyżowej podaje mu do otarcia oblicza chustę, na której pozostało odbicie Boga. Chusta później przechowywana w Rzymie stała się relikwią, której kult zaczynał szczególnie wzrastać od pocz. XIII w.

 

Na malowidle Św. Weronika trzyma dużych rozmiarów chustę z wizerunkiem Chrystusa - Vera Icon, która jest elementem dominującym w całej kompozycji. Jej małych rozmiarów postać jest prawie niewidoczna spoza chusty, trzymanej przez nią oburącz.

Z całego przedstawienia najmniej zachowały się rysy twarzy zarówno św. Weroniki, jak i Chrystusa.

Oblicze Chrystusa jest bez korony cierniowej.

 

Twarz Chrystusa na chuście symbolizuje przemienioną Hostię i objaśnia tajemnicę Przeistoczenia podczas Eucharystii.

Umieszczenie malowidła ponad dawnym sakramentarium (specjalnym pomieszczeniem na przechowywanie Najświętszego Sakramentu) i w pobliżu prezbiterium odnosi się do tajemnicy Eucharystii.

Sakramentarium w kościele Świętojańskim znajdowało się przy prezbiterium na ścianie wschodniej nawy południowej.