Ołtarz główny w kościele św. Jakuba

Obecny barokowy ołtarz główny w kościele św. Jakuba pochodzi 1732 r., tj. z czasów powrotu kościoła w ręce katolików (od 1667 r. użytkowały go benedyktynki) i jest trzecim z kolei ołtarzem głównym.

Monumentalny ołtarz zajmuje całą szerokość prezbiterium.

 

Został wykonany przez działającego w Toruniu, a pochodzącego z Koburga, Johanna Antona Langenhana (1700-1757), co ciekawe - wyznania protestanckiego.

 

W centralnej części znajduje się ołtarz z wizerunkiem św. Jakuba ("ubranego" w srebrną suknię) jako pielgrzyma na tle pogłębionego krajobrazu ze wzgórzami i drzewami.

Po jego bokach - patroni i założyciele zakonu benedyktynów: św. Benedykt i jego siostra św. Scholastyka. Dalej, na dwóch krańcach stoją figury św. Maura i św. Placyda; obydwaj byli uczniami św. Benedykta i obydwaj sprawowali z jego woli godność opacką w różnych konwentach - odpowiednio w Galii i na Sycylii.

W kondygnacji wyższej pośrodku obraz Trójcy Św., po bokach którego figury Ojców Kościoła - św. Grzegorz i św. Hieronim, dalej na skraju św. Augustyn i św. Ambroży. Natomiast na tej samej kondygnacji kolejne dwie rzeźby - św. Andrzeja Apostoła i św. Judy Tadeusza.

W szczycie ołtarz wieńczy figura Niepokalanej w otoczeniu adorujących aniołów oraz św. Piotra i św. Pawła.