Sąd Okręgowy i Okrąglak
Gmach sądu (Landsgericht) w stylu neogotyku angielskiego, z jasnej cegły, został zbudowany przed 1864 r., tj. w okresie zabotu pruskiego, następnie rozbudowany po 1880 r.
Elewacja zwieńczona jest blankowa attyką, a wysunięta u wylotu ul. Panny Marii część gmachu (ryzalit) dodatkowo narożnymi okrągłymi wieżyczkami.
Sąd rozsławiony głośnym procesem zabójców ks. Jerzego Popiełuszki w 1985 roku.
Elewacja zwieńczona jest blankowa attyką, a wysunięta u wylotu ul. Panny Marii część gmachu (ryzalit) dodatkowo narożnymi okrągłymi wieżyczkami.
Sąd rozsławiony głośnym procesem zabójców ks. Jerzego Popiełuszki w 1985 roku.
Od północy sąd sąsiaduje z tzw. okrąglakiem - budynkiem na planie okręgu, mieszczącym pierwotnie więzienie, obecnie arszt śledczy.
Jego budowę rozpoczęto w 1864 r., a często w literaturze pojawia się informacja, że była to odpowiedź na zapotrzebowanie na miejsca dla skazanych za wspieranie powstania styczniowego w 1863 r.
Budynek powstał tuż przy północno-zachodnim narożniku dawnych średniowiecznych murów obronnych Starego Miasta, a w podziemiach budynku administracji znajdują się pozostałości wchodzącej niegdyś w skład murów miejskich i pochodzącej z 2 poł. XIII w. Baszty Koci Ogon.
Jednocześnie to jedyny obiekt więzienny w takim kształcie na ziemiach polskich. Nawiązuje do Panoptikonu - więzienia idealnego i idei głoszonych przez angielskiego filozofa Jeremyego Benthama (1748-1832), według którego koło – figura doskonała – miała zbawienny wpływ na myślenie każdego człowieka, a okrągłe budowle więzienne miały być tak zaprojektowane, aby cele były oddzielone grubym murem i wyposażone w system zewnętrznych i wewnętrznych okien, tak, by ich wnętrze było zarazem dobrze oświetlone, a więźniowie odizolowani od innych więźniów. Więźniowie mieli być jednocześnie nieustannie obserwowani przez strażników, którzy sami mieli pozostawać niewidoczni. Bentham planował ukrycie ich za fenickimi lustrami, umieszczonymi w punktach obserwacyjnych. Wg tej idei powstały na świecie więzienia m.in. w Londynie, Filadelfii i Toruniu.
Czteropiętrowa rotunda ma wewnątrz równo oddalone od środka cele, a w podziemiach m.in. łaźnię i salę straceń, funkcjonującą do 1949 r.
Budynek powstał tuż przy północno-zachodnim narożniku dawnych średniowiecznych murów obronnych Starego Miasta, a w podziemiach budynku administracji znajdują się pozostałości wchodzącej niegdyś w skład murów miejskich i pochodzącej z 2 poł. XIII w. Baszty Koci Ogon.
Jednocześnie to jedyny obiekt więzienny w takim kształcie na ziemiach polskich. Nawiązuje do Panoptikonu - więzienia idealnego i idei głoszonych przez angielskiego filozofa Jeremyego Benthama (1748-1832), według którego koło – figura doskonała – miała zbawienny wpływ na myślenie każdego człowieka, a okrągłe budowle więzienne miały być tak zaprojektowane, aby cele były oddzielone grubym murem i wyposażone w system zewnętrznych i wewnętrznych okien, tak, by ich wnętrze było zarazem dobrze oświetlone, a więźniowie odizolowani od innych więźniów. Więźniowie mieli być jednocześnie nieustannie obserwowani przez strażników, którzy sami mieli pozostawać niewidoczni. Bentham planował ukrycie ich za fenickimi lustrami, umieszczonymi w punktach obserwacyjnych. Wg tej idei powstały na świecie więzienia m.in. w Londynie, Filadelfii i Toruniu.
Czteropiętrowa rotunda ma wewnątrz równo oddalone od środka cele, a w podziemiach m.in. łaźnię i salę straceń, funkcjonującą do 1949 r.
