Brama Garbarska
Widok wieży bramnej na planie Matthausa Meriana, poł. XVII w.
W starszej literaturze uważana była nie jako brama lecz zwykła furta w murach.
W średniowieczu była to jednak ważna XIII-wieczna brama w ciągu murów Nowego Miasta. Zlokalizowana u wschodniego krańca ulicy Wielkie Garbary stanowiła główną bramę prowadzącą z miasta na zamek krzyżacki (przez most na stawie komtura i zamkową Bramę Młyńską), a jednocześnie przez nią prowadziła droga łącząca toruński zamek komturski (via Nowe Miasto Toruń) ze stołecznym zamkiem w Malborku.
Po wojnie 13-letniej i w późniejszym okresie nowożytnym brama straciła na znaczeniu, połączenie w kierunku rozebranego zamku krzyżackiego przestało istnieć i przejście bramne zostało zamurowane. Po raz ostatni w źródłach brama wymieniona jest w 1595 r., później (na pocz. XVII w.) - wraz z przebudową murów miejskich w okolicy wylotu ul. Małe Garbary - brama ta najpewniej została zlikwidowana i przekształcona do funkcji baszty obronnej.
Nazwa bramy wskazuje na związek z nazwą ulicy i zamieszkujących ją garbarzy.
Z kolei Heinrich Stroband (1548-1609) nazywa ją Junckerturm (Wieża Rycerska).
