Ulica Bankowa
Brukowana ulica Bankowa, biegnąc wzdłuż średniowiecznych murów obronnych pomiędzy gotyckimi bramami miejskimi, oddaje klimat średniowiecznego miasta
Ulica Bankowa od początku istnienia Torunia (poł. XIII w.) była uliczką przymurną - biegnącą wzdłuż fragmentu południowego odcinka murów obronnych Starego Miasta Torunia. Uliczki takie, biegnące od wewnętrznej strony murów, miały charakter techniczny: umożliwiały obrońcom szybkie przemieszczanie się wzdłuż murów w czasie zagrożenia i obrony. Dlatego często były węższe w porównaniu do ulic komunikacyjnych czy reprezentacyjnych, jednak nie na tyle, aby nie mogły jeździć nią wozy. W średniowieczu, w czasach pokojowych nie wolno było ulic takich zabudowywać poprzez dostawianie do murów różnego rodzaju zabudowy (gospodarczej, czasem mieszkalnej, i in.); zakaz budowy nowych domów i odbudowy starych wydała Rada Starego Miasta Torunia w 1419 r.
Po przeciwnej stronie ulicy Bankowej znajdowały się zabudowania - często tyły spichrzy, oficyny i podwórka kamienic, frontem należących do ulicy równoległej: Rabiansgasse (Rabiańskiej). Do dziś nie zachowało się wiele z tych budynków, rozebranych czy znacznie przebudowanych w XIX w.
Uliczki przymurne zwykle nie miały swoich nazw. Nazwy nadano im dopiero na podstawie uchwały Rady Miejskiej z 15 kwietnia 1886 r., która porządkowała nazewnictwo i numerację wszystkich ulic na terenie Starego Miasta i Nowego Miasta.
Wówczas 160-metrowej długości odcinek wzdłuż średniowiecznych murów obronnych pomiędzy Bramą Ducha św. a Bramą Żeglarską nazwano Bankstrasse (od 1920 r. ul. Bankowa), sankcjonując tym samym zwyczajową nazwę funkcjonującą przynajmniej ok. 1884 r.
Nazwa ta odnosi się do siedziby Reichsbank'u (Banku Rzeszy), mieszczącego się od 1875 r. w narożnej kamienicy przy ul. Żeglarskiej i późniejszej Bankowej. Był to ówcześnie główny bank w Toruniu, chociaż wcześniej od niego, w 1860 r. założono Thorner Vereinsbank.
W 1906 r. dla Banku Rzeszy zbudowano okazały i monumentalny gmach przy placu M. Rapackiego (wcześniej plac Bankowy).
Po przeciwnej stronie ulicy Bankowej znajdowały się zabudowania - często tyły spichrzy, oficyny i podwórka kamienic, frontem należących do ulicy równoległej: Rabiansgasse (Rabiańskiej). Do dziś nie zachowało się wiele z tych budynków, rozebranych czy znacznie przebudowanych w XIX w.
Uliczki przymurne zwykle nie miały swoich nazw. Nazwy nadano im dopiero na podstawie uchwały Rady Miejskiej z 15 kwietnia 1886 r., która porządkowała nazewnictwo i numerację wszystkich ulic na terenie Starego Miasta i Nowego Miasta.
Wówczas 160-metrowej długości odcinek wzdłuż średniowiecznych murów obronnych pomiędzy Bramą Ducha św. a Bramą Żeglarską nazwano Bankstrasse (od 1920 r. ul. Bankowa), sankcjonując tym samym zwyczajową nazwę funkcjonującą przynajmniej ok. 1884 r.
Nazwa ta odnosi się do siedziby Reichsbank'u (Banku Rzeszy), mieszczącego się od 1875 r. w narożnej kamienicy przy ul. Żeglarskiej i późniejszej Bankowej. Był to ówcześnie główny bank w Toruniu, chociaż wcześniej od niego, w 1860 r. założono Thorner Vereinsbank.
W 1906 r. dla Banku Rzeszy zbudowano okazały i monumentalny gmach przy placu M. Rapackiego (wcześniej plac Bankowy).
