Kamienica ul. A. Mickiewicza 61

Efektowna narożna kamienica secesyjna z 1906 r. została zaprojektowana w 1904 r. przez  Ewalda Hoffmanna dla Paula Gehrza. Jedna z najbardziej okazałych kamienic Bydgoskiego Przedmieścia. Reprezentuje doskonale styl secesji w architekturze w swej najpełniejszej formie i różnorodności, pełna jest miękkich, malowniczych detali i ornamentów. Elewacje asymetryczne, urozmaicone są odmiennymi elementami, jak wykusze, balkony, loggie, szczyty.
Jej ścięty narożnik uwypuklony wykuszem wieńczy wieżyczka z hełmem, która pierwotnie zakończona była latarnią.

Oba skrzydła kamienicy przy narożniku posiadają duże szczyty o falistym wykroju.

Elewacje są boniowane do wysokości drugiego piętra. Posiadają takie detale zdobnicze jak festony, głowy kobiece, girlandy, linie faliste. Między parterem i pierwszym piętrem widoczny jest tynkowany fryz z motywem fali.

Okna i balkony są ozdobione naczółkami z motywami wieńców, sznurów i kwiatów.
W sieni ściany zdobione są płycinami o formach neobarokowych, w których umieszczono owalne medaliony z dekoracją malarską (m.in. herb Torunia).

 

Kamienica mieściła ekskluzywne, duże mieszkania. Na każdej kondygnacji były po dwa 6-, 7-pokojowe z odrębnym pomieszczeniem dla służby.

 

Od 1946 r. część lokali w kamienicy dzierżawił Uniwersytet Mikołaja Kopernika mieszcząc m.in. Katedrę Antropogeografii, dwie katedry z Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego: Geografii Ekonomicznej i Geografii Fizycznej. Wszystkie katedry ściśle ze sobą współpracowały i posiadały wspólną bibliotekę, zbiór map, instrumentów oraz sale ćwiczeń i wykładów. Wydzierżawione pomieszczenia nie nadawały się jednak do celów uniwersyteckich i w 1952 r. katedry przeniesiono do Collegium Minus i połączono w Zespół Katedr Geografii na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi. Później w kamienicy mieściły się też mieszkania dla kadry profesorskiej uniwersytetu.