Kamienice ul. M. Konopnickiej

Długa na ok. 440 m ulica Marii Konopnickiej na Przedmieściu Bydgoskim łączy Rybaki na południu z ul. J. Słowackiego i Zajęczymi Górami na północy.

Obszar na zachód od ul. Konopnickiej (do ul. Mikołaja Reja) stanowi najstarszą część Przedmieścia Bydgoskiego, rozwijającego się w obecnej formie od lat 20. XIX w. (zobacz: Historia Przedmieścia Bydgoskiego).

 

Na odcinku między ul. J. Słowackiego a ul. Z. Krasińskiego, pod nr 20, 22, 24 stoją okazałe kamienice z pocz. XX w.:

pod nr 20 (1907 r.) - secesyjna z narożną wieżyczką i z ciekawym portalem z drzwiami z rzeźbioną sową, elewacje płaskorzeźbione, reliefowe dekoracje w tynku, na które składają girlandy, głowy-maszkarony, fryzy opaskowe i z motywami roślinnymi. Portal główny jest zamknięty półkoliście, z supraportą obwiedzioną falistym obramowaniem, o bogatej dekoracji ornamentalnej, z owalnym kartuszem z literami „CP”, odnoszącymi się prawdopodobnie do właściciela kamienicy – Carla Preussa. 
 

 

Pod nr 22 - kamienica z 1905 r. zbudowana dla siebie przez architekta Wilhelma Beichle; fasadę zdobią ornamenty reliefowe i płaskorzeźby w tynku m.in. nad oknami; przyziemie jest boniowane.
 

 

Pod nr 24 - okazała kamienica z 1905 r. nawiązująca do baroku, z dwiema biegnącymi przez całą wysokość fasady kolumnami jońskimi przy bocznych ryzalitach, tworzącymi oś centralną fasady zwieńczoną falistym szczytem (naczółkiem). To nadało kamienicy dynamicznego wyrazu. Oddając też ducha aktualnego dla budowy czasu secesji umieszczono pod wykuszamy stylizowane secesyjne maski kobiece. 

 

Z kolei na odcinku między ul. Bydgoską a ul. Z. Krasińskiego - pod nr 12, 14, 16, 18 stoi ciąg ciekawych willi szkieletowych (pruski mur), z których narożne krańcowe budynki zwieńczone są wieżyczkami narożnymi. Zespół tych willi był zbudowany przez firmę Joseph Houtermans & Carl Walter pod koniec lat 90. XIX w. 

 

 

Po przeciwnej stronie ulicy, pod nr 15 mieszkał Zygmunt Moczyński (1871-1940), kompozytor, organista, dyrygent, pedagog, działacz muzyczny, autor Hymnu Pomorza, organizator podziemia przeciw okupacji niemieckiej, którego upamiętnia tablica pamiątkowa na fasadzie (z błędną datą urodzenia).

Po II wojnie światowej, do 1948 r. w tej kamienicy mieścił się też toruński Komitet Żydowski, który był ostatnim miejscem w Toruniu, gdzie spotykali się mieszkańcy mojżeszowego wyznania (zobacz: Wycieczka: Śladami żydowskimi w Toruniu).
Po tejże stronie również efektowne duże kamienice z pocz. XX w.