Brama św. Katarzyny
LokalizacjaNowe Miasto, płn.-wsch. kraniec ul. św. Katarzyny
600 m na płn.-wsch. od Rynku Staromiejskiego
nie istnieje
istniała w okresie od pierwszej połowy XIV wieku do 1884 roku
rozebrana przez władze pruskie w czasie zaboru
istniała w okresie od pierwszej połowy XIV wieku do 1884 roku
rozebrana przez władze pruskie w czasie zaboru
Widok od północnego-zachodu
Była to średniowieczna brama nowomiejska. Stała u wylotu ul. św. Katarzyny, pochodziła z pierwszej połowy XIV wieku. W średniowieczu przez bramę wypędzano bydło z obu miast (Starego i Nowego) na tzw. Wygon (stąd wymienna nazwa bramy - Bydlęca; jednak później częściej stosowano bardziej szlachetną nazwę - św. Katarzyny).
Brama i ulica prowadziły do Przedmieścia św. Katarzyny (wydzielonego administracyjnie w 1637 roku) i na Mokre.
W górnej kondygnacji brama posiadała ostrołuczne wnęki jako formę ozdobną.
W XV wieku przed Bramą zbudowano niską wieżę obronną, zabezpieczającą dostęp do niej.
Brama i ulica prowadziły do Przedmieścia św. Katarzyny (wydzielonego administracyjnie w 1637 roku) i na Mokre.
W górnej kondygnacji brama posiadała ostrołuczne wnęki jako formę ozdobną.
W XV wieku przed Bramą zbudowano niską wieżę obronną, zabezpieczającą dostęp do niej.
Przez bramę prowadził do Torunia jeden z najważniejszych szlaków lądowych na Mazowsze i Ruś, tzw. "nowa droga" do Dobrzynia.
Bramę zburzono w 1884 roku, a wraz z nią część okolicznych murów miejskich.
Bramę zburzono w 1884 roku, a wraz z nią część okolicznych murów miejskich.
