Łuk Cezara (Cäsara)

 

To kamienica gotycka XIV w., następnie zmodernizowana w stylu barokowym w 1. ćw. XVIII w.
Jej bogato dekorowana fasada, pokryta stiukowymi ornamentami o motywach roślinnych, w dolnej części boniowana jest jednym z kilku nielicznych najlepszych przykładów toruńskiego typu zdobnictwa barokowego fasad kamienic.

 

Parter kamienicy został przebity ze względów komunikacyjnych w 1915 r. (dla uzyskania wygodnego połączenia Rynku Staromiejskiego z zachodnimi dzielnicami miasta) wg architekta Karla Cäsara (stąd obecna nazwa kamienicy), poszerzony w 1936 r. o partery sąsiednich kamienic wg architekta Ignacego Tłoczka; obecnie w formie bramy łączy plac M. Rapackiego (dawniej pl. Bankowy) ze Starym Miastem. Do tego czasu głównym wyjściem z miasta w kierunku zachodnim była - nieistniejąca dziś - Brama Starotoruńska.

 

Na szczycie kamienicy, od strony ul. Różanej, znajduje się barokowa figura Michała Archanioła z trąbką, po bokach puchary i metalowe chorągiewki.

 

 

O wyjątkowej randze i wartości artystyczno-historycznej kamienicy, poza jej bogato zdobioną barokową fasadą, decydują też zachowane wewnątrz gotyckie malowidła ścienne. To świadectwo wysokiej kultury dawnego patrycjatu toruńskiego, charakterystyczne dla zamożnych środowisk miejskich.
Malowidła umieszczone są w pomieszczeniu I piętra w trakcie tylnym, które w typowych toruńskich kamienicach patrycjuszowskich (>>>) miało zawsze charakter reprezentacyjny. Podobnie jest w tej kamienicy: ściany tego pomieszczenia zdobią strefowe malowidła sprzed poł. XV w. 

 

W dolnej strefie ścian przedstawiono iluzjonistyczne kotary zawieszone na drążku; w górnej części dwie sceny: w łukowej niszy na ścianie płd. scena Ukrzyżowania z postaciami Matki Bożej i św. Jana apostoła, w niszy na ścianie wsch. św. Krzysztof. Podobny strefowy schemat malowideł jest zastosowany w kamienicy ul. Żeglarska 5.