Madonna z Dzieciątkiem i św. Stanisławem Kostką

Obraz na płótnie jest dziełem Batholomäusa Strobla (1591-1647) - malarza działającego w Toruniu, uznawanego za jednego z najwybitniejszych artystów Europy środkowej okresu baroku. Tym samym obraz ten jest najcenniejszym obiektem barokowym w toruńskiej katedrze Świętojańskiej.

Umiejscowiony został w ołtarzu w drugiej od wschodu kaplicy w nawie południowej.

 

Wyróżnia go wyważona kompozycja oraz mistrzostwo szczegółów.

Strobel namalował obraz najpewniej na przełomie 1634 i 1635 r. dla jezuitów toruńskich, którzy w tym czasie prowadząc kontrreformację byli gospodarzami kościoła Świętojańskiego.

 

Na obrazie przedstawione zostały dwa wydarzenia z życia młodego polskiego kleryka jezuickiego Stanisława Kostki, mające miejsce podczas jego ciężkiej choroby w trakcie studiów w kolegium jezuickim w Wiedniu. W głównej scenie Maria uzdrawia go przekazując mu w ramiona Dzieciątko Jezus, nakazując jednocześnie zaangażowanie w Towarzystwie Jezusowym. Lewą ręką Dzieciątko ufnie obejmuje go za szyję.

Z kolei w prawym górnym narożniku obrazu przedstawiona jest druga wizja Stanisława Kostki, w której św. Barbara z dwoma aniołami przyniosła mu Komunię Świętą.

 

Maria przedstawiona została we wspaniałej różowo-fioletowej barokowej szacie, ozdobionej perłami i drogimi kamieniami, na której poblaskuje odbite światło. Głowę i ramiona okrywa ciemny płaszcz. Głowę wieńczy ozdobiona perłami wysoka korona cesarska.

Oblicze rysuje się jako dostojne z delikatną życzliwością.

 

Obraz umiejscowiony w kaplicy pw. św. Stanisława Kostki, zwanej też studencką - w czasach jezuickich służyła uczniom toruńskiego kolegium jezuickiego.

W 1718 r. osadzony został w nowym ołtarzu (zachowanym obecnie), zastępującym poprzedni, mający formę tryptyku. W związku z tym płótno zostało w górnej przycięte i dopasowane do niszy ołtarzowej.