Malowidła w kamienicy Rynek Staromiejski 11

Malowidła renesansowe z ok. 1600 r. na stropie belkowym w wysokiej sieni kamienicy przy Rynku Staromiejskim 11 odkryto na początku 2019 r. w czasie prac remontowo-adaptacyjnych.

Wśród licznych historycznych malowideł w kamienicach patrycjuszowskich w Toruniu te należą do najbardziej wyjątkowych i najciekawszych.

Pośród innych przedstawień główny temat stanowią tu umieszczone w tondach o okuciowym ornamencie antykizujące wizerunki popiersi cesarzy rzymskich z I wieku n.e. Juliusza Cezara, Augusta, Tyberiusza, Kaliguli, Galby i Othona.
Jest to wyraz popularnej w nowożytnym Toruniu fascynacji ustrojem i kulturą starożytnego Rzymu (zobacz: Respublica Thorunensia, wielkie miasto pruskie).

Z kolei po bokach malowidło wypełnia rząd przedstawień popiersi postaci w modnych dworskich strojach z okresu powstania malowidła, naśladujących typ elżbietański.

Malowidła są nieźle zachowane, wykazują się wysoką klasą i niezwykle wysokim kunsztem artystycznym.

Powstały najpewniej na pocz. XVII w. na zlecenie Piotra Artomiusza, właściciela kamienicy w latach 1596-1609, pisarza, wybitnego kaznodziei luterańskiego, profesora toruńskiego Gimnazjum Akademickiego, którego drukowane w Toruniu pieśni należą do najstarszych dzieł piśmiennictwa polskiego. Stąd ze względu na tak znaczącą postać oraz doskonały stan zachowania malowideł, ich bogaty program ikonograficzny i wysoką jakość artystycznego wykonania, należą one do najcenniejszych takich zabytków w Polsce.

 

 

Kamienica powstała w okresie średniowiecza (2. poł. XIII w.), natomiast do obecnej niepozornej formy została przekształcona w 1885 r. i 1909 r., kiedy to w wyniku przebudowy zatraciła swe oryginalne cechy kamienicy patrycjuszowskiej (zobacz: Kamienice mieszczańskie i patrycjuszowskie Torunia)