Ulica Jęczmienna

Dziś ulica Jęczmienna biegnie na odcinku 230 m od ulicy Małe Garbary na Nowym Mieście do ul. Dąbrowskiego na Przedmieściu św. Katarzyny.

Natomiast po raz pierwszy nazwa Jęczmienna pojawiła się po 1630 r. i to tylko na określenie odcinka między ul. Sukienniczą a ul. Prostą. Wcześniej odncinek ten wraz z dalszym odcinkiem do obecnej ul. Małe Garbary nazywano ul. Piekarską (Beckergasse) i oczywiście związane to było z piekarzami w znacznej liczbie tu zamieszkującymi. Zmiana określenia na odnoszące się do jęczmienia może wywodzić się od tego surowca potrzebnego browarnikom, którzy w coraz większej liczbie zamieszkiwali równoległą ulicę św. Katarzyny, a których zaplecza posesji wychodziły właśnie na ulicę Jęczmienną (zobacz: Browary i piwo toruńskie w okresie przedorzbiorowym).

W XVI w. znajdowały się tu m.in. 2 ramy sukiennicze - to z kolei dla innej znaczącej grupy rzemieślników nowomiejskich - sukienników, licznie zamieszkujących sąsiednią ulicę Sukienniczą już od średniowiecza (zobacz: Sukiennice Nowego Miasta Torunia). Później, od około pocz. XVII w. sukiennictwo coraz bardziej zanika, pojawiają się m.in. browarnicy i płóciennicy. Po połowie XVII w. zanikać zaczyna koncentracja konkretnych zawodów przy tej ulicy.