Ulica Różana
| Ulica położona jest na Starym Mieście, w jego zachodniej części. Łączy Rynek Staromiejski i ul. Piekary. Oryginalna nazwa: XIV w.: kegin Peter vom Nichte, circa Petrum de Nichte od 1411 r.: Rozengasse, Rosengasse, Rosingasse, Rossenstrasse, platea Rosarum. Do XV w. ulica nie była określana stałą nazwą, najczęściej określano ją jako ulica "koło Piotra vom Nichte". Duży dom Piotrów (ojciec, syn, wnuk) zajmował większą część południowej pierzei ulicy od narożnika z ul. Ducha Św. Nazwa ulicy jest różnie tłumaczona: bywa wywodzona od róż - jakoby przeciwstawnie dla nieprzyjemnego zapachu w tej okolicy (chociaż w miastach średniowiecznych niemal każde ulice służąc też jako miejsce usuwania nieczystości śmierdziały). Wywodzi się ją też jako pochodną słowa der Ross (koń, rumak) i wówczas powinno się tłumaczyć jako ul. Końska, bo w średniowieczu mieszkało tu kilku kowali i rzemieślników produkujących uprzęże i wozy końskie (poza tym byli też przedstawicieli innych profesji, w tym najwięcej kuśnierzy i krawców, ponadto także kupcy, łaziebnicy, prawnicy i in.). W okresie nowożytnym ulicę z łacińska zwano platea Rosarum, co natomiast bezpośrednio odnosi się do róż. Aż do nieszczęsnego dla Torunia roku 1703 r. (dotkliwy atak szwedzki) przy ul. Różanej stało 12 domów i 6 tzw. bud (bez podwórzy i oficyn), z tego po 1703 r. pozostały jedynie 3 domy w pierzei południowej. Dziś najcenniejszą kamienicą ulicy jest dom narożny z ul. Ducha Św., dawniej będący najczęściej w rękach rajców miejskich, ławników. Wewnątrz tego domu zachowało się cenne malowidło ścienne. |
 Przy ul. Różanej pod obecnym nr 1 (na rogu z ul. Ducha św.) znajdowała się gospoda Pod Dzikim Mężem (Pod Herkulesem).
|
