Przedmieście Bydgoskie

To jeden z najciekawszych i najcenniejszych zabytków architektury szkieletowej w Toruniu. Jednocześnie jest jednym z najlepszych przykładów degradacji dziedzictwa toruńskiego i braku dbałości o nie przez właściciela, jakim są władze Torunia

Efektowna narożna kamienica secesyjna z 1906 r. Jedna z najbardziej okazałych kamienic Bydgoskiego Przedmieścia. Reprezentuje doskonale styl secesji w architekturze w swej najpełniejszej formie i różnorodności, pełna jest miękkich, malowniczych detali i ornamentów

Ogród Zoobotaniczny zajmuje teren średniowiecznych podmiejskich posiadłości patrycjuszowskich, następnie w poł. XVII w. folwarku

To najstarszy i największy park miejski w Toruniu. Należy do najstarszych założeń parkowych w Polsce, a jego początki sięgają 1817 r. W 1997 r. został wpisany do rejestru zabytków. Zajmuje nadwiślańską część Bydgoskiego Przedmieścia, ciągnie się ponad 1 km od ul. Konopnickiej na wschodzie do ul. Przybyszewskiego na zachodzie.  Jest to park typu angielskiego, rozlokowany w naturalnym, lekko falistym terenie ze skarpą opadającą w kierunku zalewowej terasy Wisły.

Piekarskie Góry, a właściwie Piekarska Góra (niem. Beckersberg) to nieistniejący dziś obszar wydmowego (piaszczystego) wzniesienia zlokalizowany po zachodniej stronie obecnego skrzyżowania ulic Moniuszki i Mickiewicza na Bydgoskim Przedmieściu. Dziś na tym miejscu stoi m.in. willa Kleintje.

Pomnik wzniesiono w 1923 r. z okazji pierwszego Zjazdu Pomorskiego Związku Kół Śpiewaczych odbywanego w maju tegoż roku, jako pierwszy w Polsce pomnik tego artysty

To jeden z ciekawszych obiektów architektury secesyjnej w Toruniu. Jest to okazała willa z 1912 r. zbudowana przez mistrza i przedsiębiorcę budowlanego Fritza Kleintje

To jeden z kilku przykładów stylu dworkowego w Toruniu z lat 20. XX w.

Zajęcze Góry (niem. Hasenberge) to obszar zalesionych wysokich wydm piaszczystych na Bydgoskim Przedmieściu w Toruniu. Wysokości względne dochodzą do 8 m (ok. 66 mnpm). Teren zagospodarowany jest w formie parku.

W międzywojennym Toruniu "Zofijówka" była znanym pensjonatem prowadzonym przez Kazimierę Żuławską, pełniącym jednocześnie rolę salonu artystycznego w stylu i tradycji Młodej Polski, miejscem, gdzie zbierali się, dyskutowali, nawiązywali stosunki towarzyskie ludzie sztuki, często przy całonocnych spotkaniach; wszystko to w luźnej, przyjacielskiej atmosferze, w morzu alkoholu i przy akompaniamencie głośnej muzyki i kłębach dymu tytoniowego.