Piekarskie Góry

Piekarskie Góry, a właściwie Piekarska Góra (niem. Beckersberg; Bäckerberg) to obszar nieistniejącego już dziś, zniwelowanego wydmowego (piaszczystego) wzniesienia, zlokalizowany w miejscu odcinka obecnej ulicy Mickiewicza między ulicą Moniuszki a ulicą Matejki na Bydgoskim Przedmieściu. Już w 1832 r. Karl Gotthelf Praetorius (1763-1832), toruński burmistrz i historyk, pisał, że "obecnie wzniesienie to jest wyrównane". Dziś na tym miejscu stoi m.in. willa Kleintje. 

Obecnie mylnie i błędnie Piekarskimi Górami nazywany bywa zachowany, znacznie większy obszar wydmowy, którego prawidłowa historyczna nazwa to Przednie Góry Zajęcze (Vordere Hasen-Berge; w odróżnieniu od Tylnych Gór Zajęczych (Hintere Hasen-Berge) nazywanych dziś Rudelką).

 

Lokalizacja nieistniejącej Piekarskiej Góry oraz Zajęczych Gór na planie Torunia z 1909 r.

 

Nazwa pochodzi od pieców piekarskich ówcześnie należących do piekarzy zamieszkujących ulicę Piekary na Starym Mieście, które w czasach nowożytnych przeniesiono z obawy przed pożarami poza obręb murów miejskich. W XVIII wieku rozwinęły się one w duży ośrodek wytwórczy chleba i pierników. Koło Piekarskich Gór biegła ul. Piekarska.

Piekarska Góra jako dogodne wzniesienie dla ostrzału artyleryjskiego Torunia była wykorzystywana w czasach nowożytnych przez atakujących Toruń (zobacz: Toruń w konfliktach wojennych. Historia wojenna Torunia).

 

Góra Piekarska na planie Torunia z 1717 r. przedstawiającym stan na 1703 r.

Wydmy piaszczyste były powszechnym elementem krajobrazu zachodnich, północnych i kujawskich przedmieść dawnego Torunia, a zostały w większości zniwelowane w czasie budowy twierdzy w XIX w., tak więc nie są specjalnie widoczne w dzisiejszej topografii miasta, a nazwy ich znamy jedynie ze źródeł historycznych, np. Złota Góra, Kozackie Góry, Dębowa Góra i inne.