Sala Obu Sądów

Pomieszczenie we wschodnim skrzydle I piętra Ratusza Staromiejskiego przeznaczone było dla posiedzeń sądu ziemskiego chełmińskiego oraz sądu Rady toruńskiej. Wszystkie akta sądu ziemskiego chełmińskiego spłonęły w 1703 r. w czasie szwedzkiego bombardowania Torunia.

Znajdowała się tu m.in. pewna skrzynia, w której przechowywano swoistą pamiątkę - siedem mieczy, którymi wyrokiem sądu toruńskiego ścięto 72 obywateli Torunia - przywódców buntu przeciwko Radzie w 1456 r. Bunt dotyczył dodatkowego opodatkowania na cele toczonej właśnie od 1454 r. wojny z Krzyżakami (zobacz: Wojna 13-letnia). Bunty przeciwko władzy uznawane były za jedno z najcięższych przestępstw.

 

 

          

Główne wejście do sali znajdowało się od zachodu (od strony Przedsionka przed Salą Królewską), jednak do sali można było dostać się także z Sali Królewskiej oraz z sali przeciwległej, mieszczącej urzędy Kontrybucyjny i Wetowy.

Wejście główne ujęte zostało w barokowy kamienny portal z ok. 1738 r. W nim  wyjątkowej klasy drzwi intarsjowane z 1760 r., wykonane przez mistrza toruńskiego, Georga Gottlieba Micheli.

Drzwi zdobią sceny odnoszące się do funkcji sali.

Po stronie zewnętrznej przedstawiają w perspektywicznym ujęciu scenę Sądu Salomona. W głębi król siedzący na tronie okryty płaszczem koloru rdzawowiśniowego. Posadzka szachownicowa podkreśla wrażenie głębi perspektywicznej. Pośrodku stoi na niej żołnierz zamierzający rozciąć sporne dziecko, a przed królem dwie kobiety roszczące sobie prawo do dziecka. Straż trzymają czterej żołnierze w strojach starorzymskich (o cnotach starorzymskich w Toruniu tutaj).

 

 

Po stronie wewnętrznej natomiast alegorie Sprawiedliwości z mieczem i wagą (u góry) i Prawa z otwartą księgą i berłem zakończonym okiem opatrzności (na dole).

Obie postaci ujęte są obramieniem splecionym z motywów rokokowych i swobodnie wygiętych listewek o zawiniętych końcach.

 

    

W części ramowej drzwi, otaczającej dwa kwadratowe pola, ukazano natomiast alegorie trzech cnót teologicznych (Wiarę, Nadzieje, Miłość) oraz czterech cnót kardynalnych (Roztropność, Sprawiedliwość, Męstwo, Umiarkowanie).

 

Na samej górze widnieje alegoria Miłości (Miłosierdzia), jako siedząca kobieta z trójką dzieci.

W narożnikach drzwi umieszczono wyobrażenia czterech pór roku, jako symbol czterech okresów życia ludzkiego i przemijania.