Kamienice Rösnera

 

 

Są to dwie kamienice gotyckie z końca XIV w., połączone dla jednego właściciela na przełomie XVII i XVIII w.
W początkach XVIII w. należały do burmistrza Johanna Gottfrieda Rösnera (patrz: Tumult toruński), wtedy - ok. 1714 r. zostały zmodernizowane w formach późnego baroku. Z tego czasu pochodzą bogate fasady stiukowe z motywami roślinnymi. 
 
Kamienice zachowały swoją ogólną strukturę i układ wnętrza gotycki z podziałem na trakt przedni i tylny, z charakterystyczną dla kamienic toruńskich wysoką sienią i fasadami szczytowymi, tak przednimi, jak tylnymi.

 

Manierystyczna fasada tylna z 2. poł. XVII w. kamienicy północnej 

Obecny stan wnętrza pochodzi w dużej mierze z okresu baroku.
Dom mniejszy, narożny, 3-osiowy, miał charakter mieszkalny, o czym świadczy m.in. ozdobny portal z piaskowca, wewnątrz wysoka sień, malowane stropy i fragmenty polichromii ściennych z XVII i XVIII w.
Kamienica większa, 4-osiowa pełniła również funkcję spichlerza. 

 

Barokowy portal piaskowcowy z końca XVII w. Boczne filary pokryte festonami kwietnymi, podzielone są kamieniami zdobionymi w kwiat słonecznika. W archiwolcie dwie postaci aniołów z palmami i wieńcami w dłoniach; w kluczu pośrodku maska zwierzęca. Schematycznie przypomina portal Kamienicy Pod Gwiazdą.

 

W wysokiej sieni, nakrytej stropem belkowym, zachowała się gotycka ścienna wnęka ostrołukowa (na ścianie płd.), w której drewniana, barokowa obudowa szafki ściennej z XVII w.; podobna szafka wnękowa na ścianie płn. 
W narożniku wysokiej sieni kręcona klatka schodowa z ok. 1963 r., nawiązująca formą do barokowego, niezachowanego oryginału. 

 

Wewnątrz znajduje się wiele cennych malowideł stropowych i ściennych, renesansowych i barokowych (o fenomenie malowideł w kamienicach toruńskich tutaj), z których szczególnej wartości jest to o wymiarach 170 x 255 cm, przedstawiające pejzaż ogrodu francuskiego. Ogrody takie posiadali bogatsi patrycjusze toruńscy, urządzone i wyposażone były z rozmachem w wiele elementów architektonicznych i hydrologicznych. Malowidło to powstało z inicjatywy ww. Johanna Gottfrieda Rösnera w 1714 r. Jednocześnie jest świadectwem ukazującym kulturę codzienną patrycjatu toruńskiego.

 

Barokowe malowidło ścienne z przedstawieniem pejzażu ogrodu francuskiego w pomieszczeniu na poddaszu, 1714 r. Powstało z inicjatywy Rösnera podobnie jak pozostały wystrój malarski tego pomieszczenia (strop, na ścianach fryz podstropowy oraz malowana boazeria do wys. ok. 50 cm nad podłogą)

 

 

 

Najstarsze zachowane malowidła w wtej kamienicy pochodzą z 2. poł. XVI w. i są to fragmenty na stropie belkowym w pomieszczeniu traktu tylnego na parterze. Strop ten jest bardzo bogaty kolorystycznie i ornamentacyjnie, jednak na przełomie XVI i XVII w. był częściowo trzykrotnie przemalowywany; te 3 warstwy są stylistycznie bardzo zbliżone i tworzą wrażenie jednolitej całości. Występują więc tu żółte rozetki na ciemnoniebieskim tle (po 1550 r.), maureski i ornamenty okuciowe (po 1580 r.), ornamenty roślinne z motywami groteski, kiście roślinne (ok. 1630 r.).

 

Fragment stropu belkowego z malowidłami renesansowymi z ok. 1585 r., I piętro trakt tylny. Ornamenty w formie rozchylających się lancetowatych listków (na belkach), 4-listnych rozetek oliwkowo-czerwonych, wici roślinnych z wplecionymi owocami (jabłka, gruszki, kiście winogron), plecionki.

 

Fragment stropu z polichromią z 1714 r. w pomieszczeniu na poddaszu. Ornament roślinny z motywami cęgowo-wstęgowymi (m.in. winna latorośl z kiśćmi winogron, kwiaty).

 

 

W pomieszczeniu traktu tylnego na I piętrze zachowały się drewnianie schody z pocz. XVIII w., których balustrada zdobiona jest rzeźbioną postacią starorzymskiego rycerza w zbroi.
W tym pomieszczeniu zachował się także nowożytny kominek.