Ulica Mikołaja Kopernika

Ulica św. Anny wraz z ulicą Starotoruńską była głównym traktem w Toruniu w okresie przed powiększeniem obszaru Starego Miasta Torunia w 1251 r. Wiodła do jedynej od zachodu bramy miejskiej (Bramy Starotoruńskiej). Prowadziła ze Starego Torunia, w którym jeszcze znajdował się bród przez Wisłę oraz pierwsza krzyżacka warownia, w kierunku ówczesnego rynku (placu przy kościele Świętojańskim). Jako główna droga komunikacyjna ulica była szersza od pozostałych, a ponadto działki przy niej charakteryzowały się także większą szerokością. Stąd też zamieszkiwana była przez najzamożniejsze i najstarsze toruńskie rodziny patrycjuszowskie (np. Rubit, von Essen, von Werle, Bugheim, von Allen, von Soest, von der Linde, Rinhoff). Po likwidacji przeprawy wiślanej w Starym Toruniu i po wzmocnieniu przeprawy z Bramy Mostowej (wtedy Przewoźnej), znaczenie ulicy już w końcu XIII w. zmniejszało się i stawała się ona coraz mniej atrakcyjna dla patrycjatu, który zawsze osiedlał się przy głównych i reprezentacyjnych ulicach. Ulica traciła swółj elitarny charakter w okresie nowożytnym, wiele parceli północnej pierzei zostało połączonych z sąsiednimi parcelami południowej pierzei Rynku Staromiejskiego. W 2. poł. XV w. zamieszkiwało tu wielu kuśnierzy, w 2. poł. wielu bogatych krawców. Były też spichrze oraz zbrojownia miejska (arsenał).

 

Ulica Przy Kościele św. Jana była węższa, też jednak w średniowieczu należała do prestiżowych. Znajdowały się tu 2, okresowo 3 domy należące do kościoła świętojańskiego, a w XVIII w. większość domów należała do kościoła.

Na miejscu domu stojącego dziś pod adresem ul. Kopernika 8 znajdowały się jatki (ławy mięsne) ciągnące się do ul. Szerokiej (obecnie nr 37). Istniały one aż do początku XIX w. (zaznaczone są jeszcze na planie miasta z 1816-1829 r.). W średniowieczu sprzedawano tu codziennie mięso i jego wyroby; w soboty wolno było dodatkowo sprzedawać mięso na Rynku Nowomiejskim, a w czwartki na Rynku Staromiejskim.

 

W 1787 r. na rogu ul. Kopernika i Piekary, przed domem uważanym wtedy za miejsce urodzin Mikołaja Kopernika, wystawiono studzienkę-pomnik Mikołaja Kopernika. Powstała ona z inicjatywy Samuela L. Gereta i była jednym z wyrazów czci, jaką darzono w Toruniu wielkiego uczonego. Miała formę 5,7-metrowej wysokości smukłej marmurowej piramidki stojącej na prostokątnym marmurowym cokole.

W 1812 r. miejsce to zwiedzał Napoleon Bonaparte.

 

Nazwę ulicy św. Anny na obecną (Mikołaja Kopernika) zmieniono dopiero po prawie sześciu wiekach: w 1809 r. - w czasach Księstwa Warszawskiego.

Natomiast nazwę ul. Kopernika na ulicę Starotoruńską rozciągnięto w 1891 r., po tym jak ówczesny historyk i burmistrz Torunia opublikował swoje badania ustalające dom rodzinny Koperników na obecny adres Kopernika 17; odtąd cały odcinek od ul. Żeglarskiej do dawnej Bramy Starotoruńskiej nosi nazwę ul. Kopernika.