Papowo Toruńskie

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1415 r. jako należąca do komturii toruńskiej. W 1457 r. wraz z wieloma innymi miejscowościami została nadana przez króla Kazimierza Jagiellończyka Toruniowi w dowód wdzięczności za pomoc w polsko-krzyżackiej wojnie trzynastoletniej. Odtąd aż do rozbiorów stanowi własność miejską Torunia leżącą w jego terytorium. W XVII i XVIII w. folwark papowski był wydzierżawiany przez Toruń.

 

Tutejszy gotycki kościół pw. św. Mikołaja wzniesiony został na przełomie XIII i XIV w. (prezbiterium). W 1907 r. dobudowano neogotycką wieżę i kruchtę.

Wyposażenie wnętrza w części barokowe z XVIII w.: późnobarokowy ołtarz główny z 1720 r. z rzeźbami 2 świętych biskupów, 2 aniołów w górnej kondygnacji i Boga Ojca w zwieńczeniu, w centrum obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz rokokowy ołtarz boczny lewy z drugiej połowy XVIII w., barokowa ambona z około 1720 r., barokowa chrzcielnica z pierwszej połowy XVIII w., stalle i konfesjonał z 1794 r. Z XVII w. pochodzi skarbona i barokowy ołtarz boczny prawy z fragmentami późnobarokowymi i rokokowymi, przekształcony w XIX w. W górnej części ołtarza późnogotyckie popiersie św. Barbary i niezidentyfikowanej dziewicy z około 1500 r.

Na cmentarzu przykościelnym grobowce zasłużonych rodzin, toruńskich działaczy narodowych i społecznych okresu zaboru, m.in. Czarlińskich (właścicieli Zakrzewka), Donimirskich (właścicieli Łysomic).