Fontanna Flisaka
Rynek Staromiejski przy południowo-zachodnim narożniku Ratusza StaromiejskiegoStatuetka grającego na skrzypkach flisaka otoczonego zasłuchanymi żabami, w formie fontanny, jest jednym z symboli Torunia. Symboli, który odwołuje się do nierozerwalnego związku dobrobytu Torunia z Wisłą, będącą w dziejach miasta arterią komunikacyjną łączącą go ze światem, a przez to wpływającą na rozwój jego gospodarki i kultury.
Flisacy tratwami wiślanymi dostarczali do Torunia z Polski zboża i drewno - podstawowe artykuły handlu toruńskiego aż do XIX w. Dla flisaków Toruń był bardzo ważnym punktem - dla niektórych docelowym, dla innych przerwą w drodze do Gdańska.
Pierwotną lokalizacją fontanny Flisaka był dziedziniec Ratusza Staromiejskiego, gdzie pierwszy wodotrysk założony został jeszcze przez Francuzów w 1812 r. z bieżącą wodą dla potrzeb szpitala, w jaki nie bez sprzeciwu władz toruńskich został przekształcony mocą rozkazu samego Napoleona Ratusz Staromiejski (patrz: Napoleon w Toruniu). Wodotrysk ten czynny był do 1890 r.
Dopiero od 1983 r. fontanna Flisaka stoi w obecnym miejscu.
Idea ustawienia na dziedzińcu Ratusza jakiejś studzienki, która miałaby być dziełem wysokiej klasy, wyszła od nowego nadburmistrza Torunia, dra Arnolda Hasse w 1911 r. Miał to być element zdobniczy uporządkowanego dziedzińca ratuszowego, wykorzystujący jednak studnię założoną w 1812 r. W ciągu następnych 3 lat trwały w mieście zbiórki pieniędzy (przeprowadzenia jej podjął się znany toruński fabrykant pierników, Gustav Weese), czemu towarzyszyły, nieraz burzliwe, dyskusje co do formy i tematyki rzeźby. Proponowana postać biednego polskiego flisaka nie wzbudzała entuzjazmu wśród wielu niemieckich notabli toruńskich, a z czasem krytyka tego projektu podnosiła się bardziej. W zamian proponowano inne przedstawienia, np. dwoje dzieci dzielących się toruńskim piernikiem, postać Krzyżaka w zbroi, personifikację Wisły na kolumnie wyrastającej z basenu z reliefami scen nawracania pogańskich Słowian przez Krzyżaków, toruńskiego transportu, toruńskiego handlu zbożowego, herbu Torunia, pomnik burmistrza Strobanda, legendarnego zamkowego kucharza Jordana i in. Ostatecznie jednak, po płomiennej przemowie fabrykanta i seniora rady miejskiej Roberta Tilka (zobacz: Kamienica Roberta Tilka), komisja przegłosowała flisaka.
Projekty dzieł nadesłali dobrzy artyści rzeźbiarze, Adolf Amberg z Charlottenburga, Hans Krückenberg z Wilmersdorfu, Arnold Künne z Charlottenburga, później kolejni. Wybrano projekt Amberga, jednak ze względu na śmierć artysty zdecydowano na ponowienie konkursu. Napłynęły kolejne propozycje, wśród nich autorstwa Georga Wolfa z Charlottenburga, pochodzącego z Torunia. Ten wzorując się na projekcie Amberga przedstawił projekt, który wybrano ostatecznie do realizacji, co nastąpiło 28 czerwca 1914 r. Pokazuje on flisaka grającego na skrzypcach, stojącego na cokole wyrastającym z basenu, na krawędzi królego stoi 8 żab.
Pierwotną lokalizacją fontanny Flisaka był dziedziniec Ratusza Staromiejskiego, gdzie pierwszy wodotrysk założony został jeszcze przez Francuzów w 1812 r. z bieżącą wodą dla potrzeb szpitala, w jaki nie bez sprzeciwu władz toruńskich został przekształcony mocą rozkazu samego Napoleona Ratusz Staromiejski (patrz: Napoleon w Toruniu). Wodotrysk ten czynny był do 1890 r.
Dopiero od 1983 r. fontanna Flisaka stoi w obecnym miejscu.
Idea ustawienia na dziedzińcu Ratusza jakiejś studzienki, która miałaby być dziełem wysokiej klasy, wyszła od nowego nadburmistrza Torunia, dra Arnolda Hasse w 1911 r. Miał to być element zdobniczy uporządkowanego dziedzińca ratuszowego, wykorzystujący jednak studnię założoną w 1812 r. W ciągu następnych 3 lat trwały w mieście zbiórki pieniędzy (przeprowadzenia jej podjął się znany toruński fabrykant pierników, Gustav Weese), czemu towarzyszyły, nieraz burzliwe, dyskusje co do formy i tematyki rzeźby. Proponowana postać biednego polskiego flisaka nie wzbudzała entuzjazmu wśród wielu niemieckich notabli toruńskich, a z czasem krytyka tego projektu podnosiła się bardziej. W zamian proponowano inne przedstawienia, np. dwoje dzieci dzielących się toruńskim piernikiem, postać Krzyżaka w zbroi, personifikację Wisły na kolumnie wyrastającej z basenu z reliefami scen nawracania pogańskich Słowian przez Krzyżaków, toruńskiego transportu, toruńskiego handlu zbożowego, herbu Torunia, pomnik burmistrza Strobanda, legendarnego zamkowego kucharza Jordana i in. Ostatecznie jednak, po płomiennej przemowie fabrykanta i seniora rady miejskiej Roberta Tilka (zobacz: Kamienica Roberta Tilka), komisja przegłosowała flisaka.
Projekty dzieł nadesłali dobrzy artyści rzeźbiarze, Adolf Amberg z Charlottenburga, Hans Krückenberg z Wilmersdorfu, Arnold Künne z Charlottenburga, później kolejni. Wybrano projekt Amberga, jednak ze względu na śmierć artysty zdecydowano na ponowienie konkursu. Napłynęły kolejne propozycje, wśród nich autorstwa Georga Wolfa z Charlottenburga, pochodzącego z Torunia. Ten wzorując się na projekcie Amberga przedstawił projekt, który wybrano ostatecznie do realizacji, co nastąpiło 28 czerwca 1914 r. Pokazuje on flisaka grającego na skrzypcach, stojącego na cokole wyrastającym z basenu, na krawędzi królego stoi 8 żab.
Jednak w 1943 r. fontanna Flisaka została rozebrana przez niemieckie władze okupacyjne, a po II wojnie światowej pomnik stał w różnych miejscach: w 1946 r. na plantach za Harmonijką (Collegium Minus UMK), na placu Teatralnym przed gmachem ob. Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego, w 1954 r. został przeniesiony do nowopowstałego parku - Alpinarium w okolicach Bramy Starotoruńskiej.
Ostatecznie po konserwacji, w 1983 r. został on ustawiony w obecnym miejscu - w Rynku Staromiejskim przy południowo-zachodnim narożniku Ratusza Staromiejskiego.
Ostatecznie po konserwacji, w 1983 r. został on ustawiony w obecnym miejscu - w Rynku Staromiejskim przy południowo-zachodnim narożniku Ratusza Staromiejskiego.
