Bastion Menniczy

 

Bastion Menniczy (nr I; Nowy) jest dziś jedyną najbardziej widoczną w przestrzeni miasta pozostałością potężnych barokowych toruńskich obwarowań bastionowych z okresu 1629-1631. Pozostałe 7 bastionów (usypanych do 1634 r.) uległo przekształceniom i zniwelowaniu na pocz. XX w. Fortyfikacje te, w typie staroholenderskim, miały formę potężnych nasypów ziemnych. 
Bastionowa twierdza toruńska z tego okresu należała do kilku najsilniejszych w całej Rzeczypospolitej (więcej o tym tutaj).
 
Położony tuż przy Nowym Mieście i ruinach zamku krzyżackiego, między ulicami Bulwar FIladelfijski - Wola Zamkowa - Św. Jakuba Bastion Menniczy dziś już nie prezentuje swojej oryginalnej, pierwotnej formy z XVII w. - wału ziemnego o wys. ok. 8 m z fosą mokrą głębokości ok. 3 m i szerokości ok. 25-30 m. Już niedługo po wybudowaniu - w 1658 r. Bastion Menniczy został rozbudowany przez okupujących Toruń Szwedów, broniących go przed Polakami (zobacz: Potop szwedzki w Toruniu 1655-1658).

Największych przekształceń bastion doznał jednak w XIX w. w ramach rozbudowy infrastruktury potężnej Twierdzy Toruń: w 1824 r. na terenie bastionu powstał wojenny magazyn prochowy o pojemności ponad 50 ton prochu. Wtedy też od strony Wisły otoczono go ceglanym murem Carnota, dodatkowo zabezpieczającym bastion przed zdobywaniem przez wojska nieprzyjaciela. Od strony wewnętrznej mur wzmocniony jest arkadami, oraz posiada dwie przypory z przejściami. W każdym łuku znajdują się trzy otwory strzelnicze.

W 1888-1890 r. zbudowano tu też składnicę saperską (magazyn pontonów i magazyn czółen mostowych) i w 1890 r. schron pogotowia.

 

Obecnie Bastion Menniczy pozbawiony właściwego zagospodarowania niestety niszczeje i zarasta dziką roślinnością - drzewami i krzewami. Obiekt ten nie funkcjonuje w świadomości mieszkańców (władz miejskich chyba również) i wielu z nich nie ma pojęcia o jego istnieniu. Jest to jeden z tych obiektów w Toruniu, mających niewykorzystany potencjał w zakresie atrakcyjności turystycznej i historycznej.