Ostromecko leży na Ziemi Chełmińskiej, w jej zachodnim krańcu, tuż przy granicy dawnego terytorium Torunia. Od początku istnienia państwa krzyżackiego zawsze do niego należało.

Miejscowość znana jest m.in. z okazałego zespołu pałacowo-parkowego.

Pierwsze informacje o Ostromecku pochodzą z 1222 r., kiedy to wieś została przekazana przez księcia mazowieckiego Konrada biskupowi Chrystianowi, który w 1231 r. przekazuje dalej „całą darowiznę Konrada” Zakonowi Krzyżackiemu. W ich posiadaniu Ostromecko pozostaje do II pokoju toruńskiego w 1466 r., kiedy wchodzi w skład polskich Prus Królewskich i województwa chełmińskiego, leżąc tuż przy zachodniej granicy terytorium Torunia.

W XVI w. było własnością szlachecką rodu Ostromeckich herbu Pomian, w XVII w. Dorpowskich herbu Junosza i Leliwa, a w latach 1717-1776 w posiadaniu Mostowskich herbu Dołęga. Paweł Mostowski, gen. wojsk polskich, stronnik króla Augusta III Sasa, konfederat barski (zobacz: Konfederacja barska), spiskował w celu porwania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i osadzenia na tronie polskim elektora brandenburskiego; po tym majątek Ostromecko został mu skonfiskowany.

W 1804 r. dobra ostromeckie nabył - już w innych warunkach państwowych (zabór pruski) Jakob Martin Schönborn, nobilitowany kupiec z Grudziądza.

W wyniku zamążpójścia Marty Schönborn Ostromecko przechodzi na własność rodu Alvenslebenów, pozostając w ich rękach do 1945 r., którego członkowie z jednej strony byli aktywnymi hitlerowcami i zbrodniarzami wojennymi (Ludolf-Hermann von A. zaocznie skazany na karę śmierci przez polski sąd w Toruniu, jako odpowiedzialny za morderstwo co najmniej 4 247 Polaków jako dowódca Selbstschutz w 1939 r. - zobacz: Pomnik Ofiar Zbrodni Pomorskiej), a z drugiej aktywnymi członkami polskich organizacji sportowych i patriotycznych (Ludolf Lulu von A.).
 

Na przełomie XIX i XX w. posiadłość obejmowała obszar 3 tys. hektarów, na których działało siedem folwarków, tartak, gorzelnia, cegielnia oraz wytwórnia wód mineralnych. Alvenslebenowie wywodzili się ze starego niemieckiego rodu rycerskiego, zamieszkałego na terenie Dolnej Saksonii.

 

Za zespół pałacowo parkowy w Ostromecku składają się 2 pałace:
Pierwszy, większy (tzw. nowy pałac), widoczny już z ulicy to pałac rodziny kupieckiej, od 1804 r. szlacheckiej, Schönbornów z Grudziądza z lat 1832-48, zbudowany w stylu klasycystycznym, następnie rozbudowany w 1891 r. przez kolejnego właściciela majątku Albrechta von Alvenslebena. W końcu XIX wieku do szczytu południowego korpusu dobudowano skrzydło neobarokowe - Pałacyk Myśliwski, na pocz. XX wieku do szczytu północnego dobudowano salę balową. Elewacja zachodnia budynku - ogrodowa - jest poprzedzona zespołem tarasów powstałym na początku XX wieku.

 

 

Pałac mniejszy (tzw. stary pałac) w głębi parku wznosi się na fundamentach dworu obronnego Dorpowskich z XVI/XVII w., został zbudowany w stylu saskiego rokoka ok. 1730 r., kryty dachem mansardowym. Należał on do kasztelana płockiego Teodora B. Mostowskiego i później do jego syna Pawła Michała Mostowskiego, wojewody pomorskiego.

Elewacje pałacu są tynkowane, zdobione kolumnami, pilastrami, sztukaterią oraz dużymi reprezentacyjnymi oknami. Elewację północną, ogrodową, wzbogaca taras widokowy na dolinę Wisły.

Pałac jest udostępniony do zwiedzania codziennie.

Wokół pałaców park krajobrazowy w stylu angielskim z licznymi okazami starodrzewia oraz mauzoleum grobowym właścicieli z 1878 r. Legenda głosi, że w parku pogrzebany jest też koń ze złotą szczęką. Należał do jednego z dawnych właścicieli. Ponoć zwierzę uratowało życie swemu panu podczas bitwy tracąc jednak przy tym szczękę. Wdzięczny właściciel sprawił mu nową, ze złota :-)

 

Ostromecki park krajobrazowy składa się z dwóch ogrodów: włoskiego i angielskiego. Powierzchnia parku, obejmująca ponad 35 hektarów, posiada ciekawą strukturę i roślinność. Poniżej Pałacu Starego znajduje się skarpa ze schodami prowadzącymi do Ogrodu Włoskiego. Ogród Angielski (wzorowany na stylu Petera J. Lenne’go) składa się z dwóch części  ogrodowej i leśnej. Typową cechą tego typu założeń jest duży udział powierzchni trawnikowych, widokowe ukształtowanie terenu oraz malowniczy układ zadrzewienia. W leśnej części parku znajdują się liczne stawy zwane „Kluczykami”.

 

 

 

Na niewielkim wzniesieniu w sąsiedztwie zespołu pałacowego stoi gotycko-barokowy kościoł. Zbudowano go w XIV w. Parafię po raz pierwszy wzmiankowano w dokumentach w 1445 r.

Na przełomie XVI i XVII w. kościół przejściowo stał się świątynią protestancką (luterańską) za sprawą Barłomieja Ostromeckiego, właściciela Ostromecka, który sam został luteranem. Kościół powrócił do katolików na pocz. XVII w., kiedy Ostromecko stało się właśnością Dorpowskich. Nastepnie świątynia została odnowiona, powiększona i ponownie konsekrowana w 1675 r. z nadaniem obecnych patronów.

Ponownej rozbudowy i renowacji dokonano w XVIII w. za sprawą kolejnego właściciela Ostromecka, Pawła Michała Mostowskiego. Wtedy to, w 1764 r. odbudowano w stylu barokowym zrujnowaną wieżę, wyposażono ją w zegar i hełm, dobudowano kruchtę i zakrystię.

Wewnątrz m.in. gotyckie rzeźby z XIV i XV w. (Matka Boska z dzieciątkiem, Pietà), dzwon zegarowy z 1765 r., obraz Ukrzyżowanie z portretami Teodora i Ludwiki Mostowskich z 1745 r. autorstwa toruńskiego artysty Christiana Ernsta Ulricha.