Dawne fabryki pierników toruńskich

Do czasu rewolucji przemysłowej i wprowadzenia zmechanizowanej produkcji fabrycznej w XIX w. pierniki produkowano w niewielkich warsztatach. Każdy niemal wyrób miał wartość szczególną, bo powstawał na bazie ręcznej snycerki. Teraz artystyczna snycerka piernikarska upadła, a przedstawienia piernikowe stawały się bardziej schematyczne w formie i ubogie w treści. Pierniki przybierały coraz bardziej formę konsumpcyjną, stając się codziennym wyrobem cukierniczym, zatracając swą funkcję estetyczną.

 

W 1876 r. działało w Toruniu 6 firm piernikarskich. Największym, najprężniejszym i najnowocześniejszym zakładem piernikarskim w XIX-wiecznym Toruniu była fabryka "Gustav Weese", której początki sięgają 1760 r. Dziś bezpośrednim kontynuatorem jest Fabryka Cukiernicza "Kopernik", a dawne zabudowania fabryczne mieszczą obecnie Muzeum Toruńskiego Piernika.

Inną większą wytwórnią była fabryka Hermanna Thomasa założona w 1857 r.

Obie te firmy uzyskały tytuł dostawcy cesarskiego i wysyłały swoje wyroby na dwór cesarski.

W latach 1904-1945 działała też duża fabryka Richarda Thomasa.

W 1907 r. przy obecnej ul. Kościuszki 36 fabrykę założył Polak, Jan Ruchniewicz, zatrudniając w latach 20. XX w. ok. 50 pracowników. Jego wyroby były wielokrotnie odznaczane medalami. Po II wojnie światowej zakłąd ten został znacjonalizowany i przejęty przez Toruńską Fabrykę PSS Społem, ostatecznie zlikwidowany w 1966 r., a teren po niej wszedł w skład budowanego osiedla mieszkaniowego (Os. Bolesława Chrobrego).

W latach 1902-1908 wytwórnię pierników prowadził Albert Land przy ul. Łaziennej 6.

W okresie XIX/XX w. istniały też inne wytwórnie pierników i słodyczy, np. Juliusa Buchmanna przy ul. Mostowej 34, fabryka cukierków i marcepanów Ludwig König przy ul. Targowej 12, fabryka pierników Augusta Beyera przy ul. Chełmińskiej.