Kamienice i budynki ul. H. Sienkiewicza

Ulica H. Sienkiewicza została wytyczona na początku lat 80. XIX w. jako pierwsza w linii północ-południe na Przedmieściu Bydgoskim, czyli przecinająca prostopadle równoleżnikowe najstarsze ulice - ob. Bydgoską i ob. Mickiewicza. Wyznaczenie tej ulicy nastąpiło w związku z budową powszechnej szkoły koedukacyjnej (zobacz niżej) i od tej, znaczącej dla dzielnicy, inwestycji, świadczącej o dynamice przyrostu mieszkańców, ulica wzięła nazwę: Schulstrasse (Szkolna). 
Ulica połączyła ul. Bydgoską (i Park Miejski) na południu z ul. Grunwaldzką (i placem ćwiczeń saperów) na Bielanach, na północy. Dziś natomiast łączy ul. Bydgoską z ul. św. Józefa i mierzy 950 m długości.

Od 1910 r. przy skrzyżowaniu ul. Sienkiewicza (wtedy Schulstrasse) i św. Józefa znajdował się niewielki dworzec kolejowy na lokalnej linii Toruń Północny - Czarnowo; nosił on nazwę Thorn Schulstrasse, a od włączenia Torunia do II Rzeczypospolitej w 1920 r. Toruń Szkolna, pomimo, że Schulstrasse (Szkolna) zmieniono wtedy na ul. Sienkiewicza. Od 1931 r. do likwidacji linii kolejowej w 1968 r. nazywał się Toruń Zachodni.

 

 

Budynek mieszkalny w stylu neogotyckim wybudowany w 1901 r. dla rajcy miejskiego i przemysłowca Emila Dietricha (zm. 1931 r.).

Prowadził on i znacznie rozbudował założoną w 1841 r. przez ojca (Carla Benjamina) spółkę "Dietrich & Sohn" - wytwórnię gwoździ i artykułów żelaznych, która od 1907 r. swą centralę miała na Mokrem, przy ob ul. Żółkiewskiego, a od 1913 r. dom towarowy przy ul. Szerokiej 35 na Starym Mieście. Emil Dietrich aktywnie działał też w Izbie Handlowej, zabiegając m.in. o doprowadzenie do Torunia kolei, co ostatecznie nastąpiło w 1861 r. (zobacz: Dawny dworzec Toruń Główny). W 1863 r. trudnił się też przemytem przez podtoruński odcinek granicy niemiecko-rosyjskiej broni dla powstańców styczniowych, co bynajmniej nie wynikało z pobudek propolskich. 

Od 1990 r. budynek należy do Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

 

 

ul. Sienkiewicza 6/8

Był to jeden z pierwszych nowych budynków szkolnych zlokalizowanych poza obrębem zespołu staromiejskiego, zbudowany w 1. poł. lat 80. XIX w. (tymczasem pierwsza szkoła otwarta została juz w 1824 r.). Rozplanowany został na rzucie wydłużonego prostokąta z symetrycznymi skrajnymi niewielkimi ryzalitami, a pod koniec lat 80. - wobec wzrostu zaludnienia Przedmieścia Bydgoskiego - budynek rozbudowano o skrzydło północne. Po 1898 r. południowy ryzalit podwyższony o jedną kondygnację z otworami okiennymi stylizowanymi na biforia i triforium.
Budynek reprezentuje typ szkoły koedukacyjnej, ale podzielonej na dwie części.
Od 1976 r. budynek należy do Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, mieszcząc niektóre katedry Wydziału Sztuk Pięknych.

 

 

Dom w 1899 r. zbudował dla siebie toruński architekt, Georg Soppart. Do Torunia (a właściwie Podgórza) przybył w wieku 26 lat z Brzegu na Śląsku, gdzie urodził się w 1854 r. Był jednym z najbardziej produktywnych architektów toruńskich przełomu XIX i XX w., posiadał też prężną firmę budowlaną i duży tartak przy ul. Panieńskiej 3 (ob. Wojska Polskiego) na Mokrem. Jest autorem wielu budynków na Bydgoskim Przedmieściu (w tym wielu na ul. Sienkiewicza), a także Kamienicy Pod Herkulesem na Starym Mieście.
Budynek jest wolnostojący, posiada skromne cechy klasycystyczne.
► Zobacz: Dom Georga Sopparta

 

 

Budynek zaprojektowany w 1895 r. i wzniesiony w kolejnych latach, według projektu Georga Sopparta jako dom mieszkalny.
Budynek o ciekawej formie architektonicznej z wieżyczką od strony ul. Krasińskiego.
Od 1946 r. dom dziecka "Młody Las"; pierwszymi wychowankami placówki były dzieci i młodzież, którzy stracili rodziców podczas II wojny światowej. Obecnie Placówki Opiekuńczo-Wychowawcze "Młody Las".

 

 

Efektowna, bogato zdobiona kamienica neogotycka z ok. 1900 r. W elewacji wyróżnia się ryzalit po prawej stronie, mieszczący w sobie taras na parterze i balkony na wyższych kondygnacjach. Zwieńczony jest on bogatym szczytem schodkowym ze sterczynami oraz zespołem trzech mniejszych szczytów nad każdą z trzech arkad balkonowych.
Mniejszy i płytszy ryzalit umieszczono po lewej stronie elewacji; jest on również zwieńczony szczytem schodkowym.

Lico elewacji zdobią elewacji glazurowane cegły oraz elementy kute.

 

 

 

Kamienica narożna z ul. Mickiewicza 94/96, nawiązuje do stylistyki neorenesansu w typie francuskim (zwłaszcza część pod nr 21). Zbudowana została w dwóch etapach w latach 1886-1889.
Ciekawą formą architektoniczną części pod nr 21 są wsporniki wykuszu w formie okazałych czterech atlantów. Nad wykuszem w dachu facjata z ornamentyką nawiązującą do renesansu.
Fasada części pod nr 19 od strony ul. Sienkiewicza rozczłonkowana jest też ryzalitem. Całość ozdobiona bogatym detalem architektonicznym.

 

 

 

ul. Sienkiewicza 24/26

Zajezdnia tramwajów toruńskich zbudowana została na miejscu starszej, z 1891 roku, tak więc od początku istnienia komunikacji tramwajowej zajezdnia znajduje się w tym samym miejscu. Pierwotnie były tu stajnie dla 30 koni, wozownia i warsztaty. Pierwszy tabor tramwajów toruńskich składał się z 6 wozów zamkniętych, 7 otwartych, 2 otwartych omnibusów i 2 zapasowych sań. Zobacz >>>

 

 

ul. Sienkiewicza 30/32

 

 

ul. Sienkiewicza 34
Budynek w stylu neogotyckim został zbudowany w 1904 r. na siedzibę preparandy katolickiej - 3-letniej szkoły, kształcącej kadry nauczycielskie i przygotowującej do wstąpienia do wyższego seminarium nauczycielskiego. Zobacz >>>

 

 

ul. Sienkiewicza 36

Budynek z 1886 r., stoi na lekkim wzniesieniu z dziedzińcem na tyłach, z własnym ogrodem, wzniesiony został w spokojnym wtedy miejscu, z dala od centrum miasta. Mógł pomieścić 49 pensjonariuszy.
Utrzymany w stylu neogotyckim (m.in. dwukondygnacyjne blendy na całej wysokości fasad z łukiem ostrym, trójkątne szczyty, podwieszane sterczyny narożne). Wyróżnia się wieżyczka wieńcząca ryzalit w elewacji południowej. Zobacz >>>

 

 

ul. Sienkiewicza 38

Dawna preparanda ewangelicka została zbudowana w 1906 r. jako siedziba niższej szkoły kształcącej przyszłe kadry pedagogiczne i przygotowująca do kontynuowana nauki w wyższym seminarium nauczycielskim. Zobacz >>>

 

 

plac Frelichowskiego 1

Budynek mieszczący dziś Wyższe Seminarium Duchowne został zbudowany w okresie zaboru niemieckiego (pruskiego), w 1910 r. dla Królewskiego Ewangelickiego Seminarium Nauczycielskiego, które było wyższą placówką oświatową i odpowiednikiem seminarium katolickiego. Zobacz >>>

 

 

ul. Sienkiewicza / Fałata

Obszar koszar wojskowych zajmuje powierzchnię 3 ha wzdłuż prostopadłych ulic Sienkiewicza i Fałata. Przy tychże ulicach stoją stylowe, o historyzującej architekturze budynki z 1911-1916 r. Główny budynek nawiązuje do stylu neobaroku, z charakterystycznym wysokim dachem mansardowym, dekorowanym oknami w typie wolich oczek. Zobacz >>>