Zarządzanie obszarami historycznymi i kulturowymi w Toruniu

25 sierpnia 2023 r. dokonano uroczystego i widowiskowego otwarcia nowej linii tramwajowej w Toruniu, prowadzącej m.in. przez historyczne Chełmińskie Przedmieście ulicą Szosa Chełmińska. Linia funkcjonowała w tym miejscu w latach 1907-1992, a teraz pod hasłem „usprawnienia miejskiej komunikacji zbiorowej i w efekcie zwiększenia udziału korzystających z niej osób” linię w tym miejscu przywrócono. A właściwie przywrócono nie w jej historycznym przebiegu, ale w zbliżonym. Zbliżonym, bo pod pretekstem budowy ekologicznej linii i „niskoemisyjnego transportu miejskiego” dokonano masowej zagłady historycznego Chełmińskiego Przedmieścia. Pod szczytnym celem, którego realizacja – jak czytamy w opisie - „przyczyni się do zmniejszenia zatłoczenia motoryzacyjnego w mieście, poprawy płynności ruchu i ograniczenia negatywnego wpływu transportu na środowisko naturalne” zlikwidowano historyczną strukturę urbanistyczną tej dzielnicy wyburzając całą zachodnią historyczną pierzeję ul. Szosy Chełmińskiej wraz z wycinką dziesiątek drzew, tworząc w to miejsce dramatycznie dezurbanizacyjny ściek w centrum miasta: przeskalowaną, odhumanizowaną trasę szybkiego ruchu dla... samochodów.

 

Paradoksalnie podstawowym efektem owego „usprawnienia miejskiej komunikacji zbiorowej” oraz „zmniejszenia zatłoczenia motoryzacyjnego w mieście” okazała się megalomańska infrastruktura dla... motoryzacji – historyczną, pierzejową ul. Szosę Chełmińską o charakterze normalnej ulicy miejskiej (o pierwotnej szerokości ok. 25 m) rozbudowano do potężnej przelotowej, podmiejskopodobnej arterii szybkiego ruchu o układzie czterech równoległych jezdni, o łącznej szerokości dochodzącej aż do ok. 95 m!, bez zabudowy, bez pierzei, bez drzew, z nielicznymi przejściami dla pieszych, z licznymi chodnikami-slalomami, barierkami, ogrodzeniami, barierami energochłonnymi, ekranami akustycznymi, ograniczeniami, parkingami, drogami serwisowymi. 
Wiedzą powszechną (powszechną poza środowiskiem władz Torunia) jest to, że im więcej buduje się infrastruktury dla samochodów, im więcej szerokich arterii, tym zwiększa się zatłoczenie motoryzacyjne w mieście (tzw. prawo Lewisa-Mogridge'a). Władze Torunia są jednak „mądrzejsze”, nie uznają tego, nie uznają sprawdzonych w świecie rozwiązań urbanistyczno-komunikacyjnych i nadal stosują takie rozwiązania, które już kilkadziesiąt lat temu cywilizacja poznała jako nie tylko prowadzące w ślepy zaułek, ale wprost dewastujące miasto.

 

Urządzono więc w Toruniu w tym miejscu miasto, przestrzeń miejską pod kątem samochodu. Dotąd zabytkowa przestrzeń śródmiejska stała się przestrzenią nieprzyjazną ludziom, antymiejską, zdewastowaną, uwstecznioną urbanistycznie, nieekonomiczną i nieekologiczną. Nie tylko starto z powierzchni ziemi historyczną zabudowę, historyczne i ludzkie-przyjazne proporcje urbanistyczne, ale zmieniono część centrum Torunia w przestrzeń pod kątem samochodu: przebudowa nie była determinowana wprowadzeniem/wzmożeniem tu życia (czyli rewitalizacją), ale była determinowana motoryzacją – stworzono niezabudowaną przestrzeń, gdzie priorytetem jest ruch samochodowy i jemu podporządkowano resztę. Miasto, pieszy, komunikacja zbiorowa, życie ma podporządkować się tu infrastrukturze dla samochodów. W ten sposób władze Torunia pojmują realizację „zmniejszenia zatłoczenia motoryzacyjnego w mieście, poprawę płynności ruchu i ograniczenia negatywnego wpływu transportu na środowisko naturalne”.

 

I teraz clou:
W wyniku realizacji projektu „Poprawa funkcjonowania komunikacji miejskiej w Toruniu – BiT-City II” władze Torunia: