Ulica Ciasna
Ulica Ciasna to niezwykle malownicza i romantyczna uliczka na Starym Mieście. Jej nazwa jest oryginalna od czasu, kiedy ją po raz pierwszy wymieniano w dokumentach w XIV w. (Engengasse). Znajduje się w południowo-wschodniej części Starego Miasta, biegnie równolegle do Wisły
Ulica Ciasna prowadzi od placu (pierwszego placu rynkowego Torunia) przy kościele Świętojańskim do bramy wiodącej do zachodniej fosy zamku krzyżackiego, od 1454 r. służącej jako strzelnica bractwa kurkowego.
Jest jedną z najstarszych ulic Torunia, przez niektórych badaczy uważana za wytyczoną śladem traktu istniejącego tu jeszcze przed translokacją Torunia na obecne miejsce (zobacz: Stary Toruń), biegnącego wtedy na zachód od grodu na wzgórzu, zajętego w poł. XIII w. przez zamek krzyżacki.
Ulica wyraźnie dzieli się na dwa odcinki: szerszy między ul. Łazienną i ul. Mostową oraz węższy między ul. Mostową i ową bramą do zamku, usytuowaną w ciągu linii murów miejskich wzdłuż ul. Podmurnej.
Szczególnie urokliwy jest ten węższy odcinek, mający niecałe 3 m szerokości - służący wyłącznie celom komunikacyjnym - gdzie nad ciasnym przejściem pomiędzy wysokimi murami zabytkowych spichrzów przerzucono u góry łuki odporowe, nadające uliczce malowniczy charakter.
Natomiast szerszy odcinek ulicy w XIII i XIV w. był zabudowany budynkami mieszkalnymi, a później, szczególnie od XV w. miał charakter gospodarczy: zachowało się tu kilka spichrzów, w tym gotycko-renesansowe pod nr 4, 6, barokowy pod nr 8, posiadające rzeźbione godła nad wejściem; wszystkie te są smukłe, 3-piętrowe z charakterystycznymi szczytami (zobacz: Spichrze przy ul. Ciasnej).
W XVI w. przy tej ulicy pod ob. nr 7 znajduje się dom gotycki (w formie tzw. budy), należący do kościoła Świętojańskiego, w którym w średniowieczu mieszkali dzwonnicy tej świątyni.
Jest jedną z najstarszych ulic Torunia, przez niektórych badaczy uważana za wytyczoną śladem traktu istniejącego tu jeszcze przed translokacją Torunia na obecne miejsce (zobacz: Stary Toruń), biegnącego wtedy na zachód od grodu na wzgórzu, zajętego w poł. XIII w. przez zamek krzyżacki.
Ulica wyraźnie dzieli się na dwa odcinki: szerszy między ul. Łazienną i ul. Mostową oraz węższy między ul. Mostową i ową bramą do zamku, usytuowaną w ciągu linii murów miejskich wzdłuż ul. Podmurnej.
Szczególnie urokliwy jest ten węższy odcinek, mający niecałe 3 m szerokości - służący wyłącznie celom komunikacyjnym - gdzie nad ciasnym przejściem pomiędzy wysokimi murami zabytkowych spichrzów przerzucono u góry łuki odporowe, nadające uliczce malowniczy charakter.
Natomiast szerszy odcinek ulicy w XIII i XIV w. był zabudowany budynkami mieszkalnymi, a później, szczególnie od XV w. miał charakter gospodarczy: zachowało się tu kilka spichrzów, w tym gotycko-renesansowe pod nr 4, 6, barokowy pod nr 8, posiadające rzeźbione godła nad wejściem; wszystkie te są smukłe, 3-piętrowe z charakterystycznymi szczytami (zobacz: Spichrze przy ul. Ciasnej).
W XVI w. przy tej ulicy pod ob. nr 7 znajduje się dom gotycki (w formie tzw. budy), należący do kościoła Świętojańskiego, w którym w średniowieczu mieszkali dzwonnicy tej świątyni.
