Zabytkowe budynki szkolne

Kolegium jezuickie było w dawnym Toruniu drugą, po Gimnazjum Akademickim, szkołą wyższą, choć nie osiągnęło tak wysokiego poziomu i prestiżu jak Gimnazjum. Zachowany do dziś budynek kolegium pozbawiony jest niestety dawnych bogatych ornamentów fasad

Ekonomia jest unikatowym przykładem budynku oświatowego, którego bryła i detal architektoniczny zachowały się do naszych czasów. Obiekt jest najstarszym tego typu w Polsce północnej. Był częścią Gimnazjum Toruńskiego - renesansowej uczelni półwyższej i wiązął się z XVI-wiecznymi planami utworzenia w Toruniu uniwersytetu

Gmach szkoły obywatelskiej dla chłopców (Knaben Bürgerschule) - budynku neogotyckiego z 1868 roku - jest dobrym przykładem architektury monumentalnej, typowej dla pałaców południowej Europy.

Jedno z najstarszych liceów, mieszczące się w gmachu dawnego słynnego toruńskiego Gimnazjum Akademickiego, tutaj przeniesionego w 1855 roku z budynku tzw. Ekonomii.

Dawna preparanda ewangelicka została zbudowana w 1906 r. jako siedziba niższej szkoły kształcącej przyszłe kadry pedagogiczne i przygotowująca do kontynuowana nauki w wyższym seminarium nauczycielskim.

Budynek w stylu neogotyckim został zbudowany w 1904 r. na siedzibę preparandy katolickiej - 3-letniej szkoły, kształcącej kadry nauczycielskie i przygotowującej do wstąpienia do wyższego seminarium nauczycielskiego.

Budynek zbudowano w czasie zaboru niemieckiego, 1907 r. w stylu neogotyckim wg proj. G. Colleya jako siedzibę Szkoły Rzemieślniczej (Gewerbeschule), na miejscu rozebranej części północnych murów obronnych Starego Miasta oraz fosy, czyli tych obiektów, które utraciły swoją pierwotną funkcję obronną i zostały rozebrane.

Budynek mieszczący dziś Wyższe Seminarium Duchowne został zbudowany w okresie zaboru niemieckiego (pruskiego), w 1910 r. dla Królewskiego Ewangelickiego Seminarium Nauczycielskiego, które było wyższą placówką oświatową i odpowiednikiem seminarium katolickiego.

Monumentalny gmach mieszczący dziś Wydział Sztuk Pięknych powstał w 1909 r., jako siedziba katolickiego seminarium nauczycielskiego. Najbardziej dominującym elementem jest narożna pokaźna część zwieńczona szczytem z ornamentem nawiązującym do manieryzmu.