Ogród Muzyków (Złota Góra)
Ogród Muzyków jest elementem zespołu parków i ogrodów ciągnących się na długości ok. 2,5 km w kierunku zachodnim od Starego Miasta, począwszy od Alpinarium przez Planty i Dolinę Marzeń, po Park na Bydgoskim Przedmieściu.
Ogród Muzyków, zlokalizowany między ulicami Chopina, Bydgoską i Al. 500-lecia, w obecnej formie powstał w wyniku modernizacji w 2018 r.
Szczególną atrakcją jest tu muzyczny plac zabaw, wyposażony w takie sprzęty, jak m.in. Grand Marimba, Congas, Tembos, Tubullar Bells, Harmony, Babel Drums itp. Tutaj samodzielnie możesz spróbować brzmienia tych instrumentów oraz wykazać się swoimi talentami muzycznymii :-)
Wśród tutejszych roślin wyróżniają się okazy perukowca o dekoracyjnych różowoszarych szypułkach.
W zachodnim krańcu parku stoi pomnik Stanisława Moniuszki, a we wschodmim zabytkowy, pochodzący z 1843 r. "Grzybek" - drewniany obiekt parkowy z ławką.
Złota Góra
Obszar dziś zajęty przez zachodni odcinek ulicy Chopina i Ogród Muzyków to miejsce dawnej Złotej Góry (niem. Goldberg). Było to naturalne wniesienie wydmowe (piaszczyste), wyrównane (podobnie jak niedaleka np. Piekarska Góra) na początku XIX w. Położona była na nieistniejącym już dziś Przedmieściu Starotoruńskim (zobacz: Przedmieścia i dzielnice dawnego Torunia).
Nazwa pochodziła najpewniej od gruntów rodziny Goulthbergów, przybyłych ze Złotoryi na Śląsku, jako jednych z pierwszych osadników w Toruniu. W Radzie toruńskiej pojawia się ta rodzina w wieku XIII. Na pocz. XVII w. tutaj Jacob Koye, patrycjusz toruński posiadał winnicę.
Nazwa pochodziła najpewniej od gruntów rodziny Goulthbergów, przybyłych ze Złotoryi na Śląsku, jako jednych z pierwszych osadników w Toruniu. W Radzie toruńskiej pojawia się ta rodzina w wieku XIII. Na pocz. XVII w. tutaj Jacob Koye, patrycjusz toruński posiadał winnicę.
Złota Góra w okresie nowożytnym, a zwłaszcza w XVIII w., była jednym z kilku na terytorium Torunia ośrodków partactwa.
W XVII w. wzniesienie to, a także teren położony dalej na zachód, zawierający się między ulicami Skórzaną a Różaną, nazywano Neue Sorge lub Newsorge lub Newensorge (Nową Troską). Wtedy było tu 17 parceli (w tym m.in. mieszkalno-ogrodowe, ogrodowe, sadownicze), należących do toruńskich kupców (6), piwowarów (4), piekarzy (2), złotników (2) i in.
W okresie zaboru niemieckiego (pruskiego), przed 1830 r. w tym miejscu powstało jedno z dzieł obronnych Twierdzy Toruń - luneta nr VI. Po włączeniu Torunia do II Rzeczypospolitej w 1920 r. dzieło to w latach 20. XX w podzieliło los wielu innych umocnień pierścienia wewnętrznego twierdzy i zostało wyburzone (zobacz położenie lunety VI na mapie sprzed 1877 >>>)
W XVII w. wzniesienie to, a także teren położony dalej na zachód, zawierający się między ulicami Skórzaną a Różaną, nazywano Neue Sorge lub Newsorge lub Newensorge (Nową Troską). Wtedy było tu 17 parceli (w tym m.in. mieszkalno-ogrodowe, ogrodowe, sadownicze), należących do toruńskich kupców (6), piwowarów (4), piekarzy (2), złotników (2) i in.
W okresie zaboru niemieckiego (pruskiego), przed 1830 r. w tym miejscu powstało jedno z dzieł obronnych Twierdzy Toruń - luneta nr VI. Po włączeniu Torunia do II Rzeczypospolitej w 1920 r. dzieło to w latach 20. XX w podzieliło los wielu innych umocnień pierścienia wewnętrznego twierdzy i zostało wyburzone (zobacz położenie lunety VI na mapie sprzed 1877 >>>)
Oprac. Arkadiusz Skonieczny, data publikacji: 16-05-2019
Zobacz też:
Powrót do: